1 Het woord van de HEERE kwam tot mij: 2 Wat is er met u dat u dit spreekwoord gebruikt over het land van Israël: De vaders eten onrijpe druiven, en de tanden van de kinderen worden stomp? 3 Zo waar Ik leef, spreekt de Heere HEERE, als u dit spreekwoord in Israël nog durft te gebruiken! 4 Zie, alle mensenlevens behoren Mij toe. Zowel het leven van de vader als het leven van de zoon, die behoren Mij toe. De mens die zondigt, die zal sterven. 5 Wanneer nu iemand een rechtvaardige is en recht en gerechtigheid doet:
-hij eet geen offermaaltijden op de bergen,
-slaat zijn ogen niet op naar de stinkgoden van het huis van Israël,
-onteert de vrouw van zijn naaste niet,
-heeft geen gemeenschap met een afgezonderde vrouw,
-buit niemand uit,
-geeft aan de schuldenaar zijn onderpand terug,
-maakt geen roofgoed buit,
-geeft de hongerige zijn brood,
-bedekt de naakte met kleding,
-leent niet uit tegen rente en neemt geen winst,
-keert zijn hand af van onrecht,
-geeft een betrouwbaar oordeel bij geschillen tussen de een en de ander,
-gaat in Mijn verordeningen en neemt Mijn bepalingen in acht door betrouwbaar te handelen
die rechtvaardige zal zeker in leven blijven, spreekt de Heere HEERE.
10 Maar heeft hij nu een gewelddadige zoon voortgebracht, een bloedvergieter, die helaas maar één van die dingen doet 11 – terwijl de vader dat allemaal niet doet – ja, zelfs op de bergen offermaaltijden eet en de vrouw van zijn naaste onteert, 12 de arme en de behoeftige uitbuit, roofgoed buitmaakt, een onderpand niet teruggeeft, en zijn ogen opslaat naar de stinkgoden en een gruweldaad doet, 13 uitleent tegen rente en winst neemt – zou die dan in leven mogen blijven? Hij mag niet in leven blijven: al die gruweldaden heeft hij namelijk gedaan. Hij moet zeker gedood worden. Zijn bloed rust op hem! 14 En zie, heeft hij een zoon voortgebracht die al de zonden van zijn vader die hij doet, ziet; hij ziet ze, maar doet zelf die dingen niet – 15 hij eet geen offermaaltijden op de bergen, slaat zijn ogen niet op naar de stinkgoden van het huis van Israël, onteert de vrouw van zijn naaste niet, 16 buit niemand uit, houdt een onderpand niet in pand, maakt geen roofgoed buit, geeft zijn brood aan de hongerige en bedekt de naakte met kleding, 17 blijft met zijn handen van de arme af, neemt geen rente en winst, voert Mijn bepalingen uit en gaat in Mijn verordeningen – die zal niet sterven vanwege de ongerechtigheid van zijn vader. Hij zal zeker in leven blijven. 18 Zijn vader – omdat hij zich aan afpersing schuldig gemaakt heeft, roofgoed van zijn broeder buitgemaakt heeft en te midden van zijn volksgenoten gedaan heeft wat niet goed was – zie, hij zal sterven vanwege zijn ongerechtigheid.
19 Maar u zegt: Waarom draagt de zoon de ongerechtigheid van zijn vader niet? Wel, de zoon heeft recht en gerechtigheid gedaan: al Mijn verordeningen heeft hij in acht genomen en hij heeft ze gehouden. Hij zal zeker in leven blijven. 20 De mens die zondigt, díe zal sterven. De zoon zal de ongerechtigheid van de vader niet dragen, en de vader zal de ongerechtigheid van de zoon niet dragen. De gerechtigheid van de rechtvaardige zal op hemzelf zijn, en de goddeloosheid van de goddeloze zal op hemzelf zijn. 21 Maar wanneer de goddeloze zich bekeert van al zijn zonden die hij gedaan heeft, al Mijn verordeningen in acht neemt en recht en gerechtigheid doet, zal hij zeker in leven blijven, hij zal niet sterven. 22 Al zijn overtredingen, die hij begaan heeft, ze zullen hem niet in herinnering gebracht worden. Vanwege zijn gerechtigheid, die hij gedaan heeft, zal hij leven.
23 Zou Ik werkelijk behagen scheppen in de dood van de goddeloze? spreekt de Heere HEERE. Is het niet, wanneer hij zich bekeert van zijn wegen, dat hij zal leven? 24 Maar als de rechtvaardige zich afkeert van zijn gerechtigheid en onrecht doet, overeenkomstig al de gruweldaden die de goddeloze gedaan heeft en doet, zal hij in leven blijven? Al zijn gerechtigheden, die hij gedaan heeft, ze zullen niet in herinnering gebracht worden. Vanwege zijn trouwbreuk, die hij gepleegd heeft en vanwege zijn zonde, die hij begaan heeft, alleen dáárom zal hij sterven. 25 Verder zegt u: De weg van de Heere is niet recht. Luister toch, huis van Israël! Mijn weg is niet recht? Zijn niet veeleer uw wegen onrecht?
26 Als de rechtvaardige zich afkeert van zijn gerechtigheid en onrecht doet en daarom sterft, dan sterft hij vanwege zijn onrecht, dat hij gedaan heeft. 27 Maar als een goddeloze zich bekeert van zijn goddeloosheid, die hij gedaan heeft, en recht en gerechtigheid doet, zal hij zijn ziel in het leven behouden. 28 Hij kwam tot inzicht en bekeerde zich van al zijn overtredingen, die hij gedaan had. Hij zal zeker in leven blijven, hij zal niet sterven. 29 Het huis van Israël zegt desondanks: De weg van de Heere is niet recht. Huis van Israël, zijn Mijn wegen niet recht? Zijn niet veeleer uw wegen onrecht? 30 Daarom zal Ik u berechten, huis van Israël, ieder overeenkomstig zijn wegen, spreekt de Heere HEERE. Keer terug en bekeer u van al uw overtredingen, dan zal de ongerechtigheid u geen struikelblok worden. 31 Werp al uw overtredingen, waarmee u overtreden hebt, van u af en maak u een nieuw hart en een nieuwe geest. Waarom zou u sterven, huis van Israël? 32 Ik schep immers geen behagen in de dood van een stervende, spreekt de Heere HEERE, dus bekeer u en leef! (HSV-vertaling)
Zelfbeproeving in het licht van Ezechiël 18
De jonge priester Ezechiël, die was gedeporteerd naar Babel, riep daar zijn volksgenoten indringend opriep tot bezinning en tot bekering. Hij had een kritisch en confronterend verhaal, om de mensen in de weg van bekering weer tot het leven te brengen. Wij leven in andere omstandigheden dan Israël toen. Maar wanneer je je wilt bezinnen op je houding tegenover God, is het Godswoord van Ezechiël wel een duidelijke aanspraak. ‘De dood van een mens geeft me geen vreugde, spreekt de Heer. Kom tot inkeer en leef!’ Leef! Een bevel en een belofte.
Ieder staat zelf voor Gods aangezicht
Ieder mens is persoonlijk verantwoordelijk voor zijn leven. Je bent zelf aansprakelijk voor wat je doet. Wij worden, ieder voor zich, door de Here aangesproken op wat we doen of laten, op wat we zeggen of denken. En Hij toetst dat aan het recht dat hij op ons en ons leven heeft. Het is onze schuld niet, dat wij in deze ellende terecht zijn gekomen. Dat heeft de vorige generatie op z’n geweten.
Ezechiël vecht tegen slachtoffer-cultuur
Zij hebben gezondigd, en daarom zitten wij nu in ballingschap. Wij kunnen er toch niets aan doen? Eigenlijk is het onrechtvaardig van God, dat wij moeten boeten voor de fouten van onze vaders. Zo is de sfeer bij de joden in Babel, waar Ezechiël is. Ze gebruiken daarvoor het bittere spreekwoord, een klacht over Gods beleid: De ouders eten onrijpe druiven en de kinderen krijgen stroeve tanden. Ze stellen zich op als slachtoffer.
Zo’n reactie is niet uniek. Mensen verschuilen zich als het gaat over zonden, fouten en schuld. En je kunt vast altijd wel iets vinden om de schuld neer te leggen. De omstandigheden, het systeem, mag een mens ook een foutje maken? Je opvoeding, je cultuur, de economische ontwikkeling. Mensen verschuilen zich en maken van een ander de zondebok. Het afschuifsysteem, dat Adam en zijn vrouw al gebruikten.
‘Laat ik het nooit meer horen!’ Dat is wat God door Ezechiël zegt over dit slachtoffer-gedrag. ‘Laat ik het nooit meer horen. Want Ik bekijk wat jij doet en geef daar een oordeel over. ‘Alle mensenlevens behoren mij toe, zegt God. Als jij je verschuilt achter een ander, dan ontloopt je je eigen verantwoordelijkheid. Maar daarmee leg je ook blokkade op je weg naar het ware leven. Je kijkt een andere kant op, als God jou aankijkt. Maar de ogen van de Heer zijn vol liefde en genade! Je stopt je oren dicht voor Gods woord. Dan ontgaat je ook de opdracht tot leven. Ezechiël dringt de mensen opnieuw voor God en helpt hen om hun verantwoordelijkheid te nemen. Hij ontmaskert de smoesjes en stelt zijn volksgenoten weer recht voor de Here. Alleen in je persoonlijke aansprakelijkheid zit de mogelijkheid van het leven!
Bron : http://www.gkvcapelle.nl/index.php/preken/item/300-ezechi%C3%ABl-18
