Zegenbede
Met een plechtig "amen" heeft de dominee de preek beëndigt en de slotpsalm is gezongen. De dominee zegt tot de gemeente: "ontvang de zegen des Heeren, en gaat heen in vrede". Terwijl de hele gemeente staat, mag de dienaar van het Woord de zegen des Heeren uitspreken.
“De HEERE zegene u en behoede u. De HEERE doe zijn aangezicht over u lichten en zij u genadig.
De HEERE verheffe zijn aangezicht over u, en geve u vrede.” (Numeri 6:24-26)
In de bijbel lees je van bijvoorbeeld Izak en Jakob dat zij hun zonen zegenden. Je leest van priesters en profeten die personen of het hele volk in Gods naam zegenden. Ook in het Nieuwe Testament keert het uitspreken van zegeningen steeds terug. De apostel Paulus besluit elke brief met een zegenbede. Het werd een vast gebruik in de oude kerk om de samenkomsten met een zegenbede te besluiten. De dienaar sprak eenvoudig; "De Heere zij met u." Ook sprak men wel een schriftwoord, bijvoorbeeld Psalm 28 vers 9: "Verlos Uw volk, en zegen Uw erve, en weid hen, en verhef hen tot in eeuwigheid."
De Heere zelf heeft de zegenbede bevolen in Numeri 6:27: “Alzo zullen zij Mijn Naam op de kinderen Israëls leggen. “ God bekleedde Aäron en zijn zonen met macht om zijn Naam op de kinderen Israëls te leggen. Alleen wettig geordende dienaren mogen daarom in Gods naam de zegen op de gemeente leggen. Zij mogen daarbij de handen opheffen in een zegenend gebaar, maar.... de zegen geven, kan de HEERE alleen!
De HEERE zegene u...
Om deze woorden te verstaan kijken we in Efeze 1:3 "Gezegend zij God de Vader van onze Heere Jezus Christus, Die ons gezegend heeft met alle geestelijke zegeningen in de hemel in Christus".
Hierin gaan immers de geestelijke zegeningen voorop. Niet dat we de tijdelijke zegeningen gering moeten achten, integendeel. Gezondheid, voedsel, een baan of diploma, noem maar op. Ook hiervoor moeten we de Heere danken. Toch kunnen deze tijdelijk zegeningen, die met de tijd vergaan, niet opwegen tegen de geestelijke zegeningen die eeuwig zijn.
En behoedde u...
Eerst zegening en daarna bewaring. Wij hebben deze zegening van bewaring nodig. Als we om ons heen kijken in de wereld, wat woelt er dan veel aan zonde en ongerechtigheid. Beter is het om eens in ons eigen hart te kijken. Wat woelt daar veel. Wat is dit dan een troostrijke zegen voor degene die in zijn eigen hart heeft leren kijken. Wij kunnen onszelf niet bewaren tegen de wereld en ons zondige hart. Hier denken we aan het hogepriesterlijk gebed: "Ik bid niet, dat Gij hen uit de wereld wegneemt, maar dat Gij hen bewaart van de boze".
De HEERE doe Zijn aangezicht over u lichten....
Volgens de verklaarders mogen we hierbij denken aan de zon. De zon maakt licht, geeft warmte, vruchtbaarheid en genezing. Gods aangezicht is in Christus als de zon. De wolken van toorn, vloek en straf heeft Christus weggenomen. De straf die ons de vrede aanbrengt was op Hem.
En zij u genadig….
Het woord genade is de samenvatting van het gehele Evangelie. Het maakt het Evangelie tot wat het is; een goede boodschap. De heilbrengende boodschap dat er bij God genade is. Als dit woordje ontbreekt is er geen Evangelie meer over. Genade vindt je niet in de wet. De wet oordeelt, veroordeelt en vloekt de zondaar. Bij de wet is geen genade wel de kennis der zonde. De wet maakt een mens tot schuldige zondaar. Zulken raapt de Heilige Geest op door de genade in het Evangelie.
De HEERE verheffe Zijn aangezicht over u……
Als wij iemand beledigen, en op zijn gezicht letten, dan zien we een frons, of een afwijzende blik, of worden we in het geheel niet aangekeken. Hoe verheft God Zijn aangezicht? Als een liefdevol vader over een ongehoorzaam kind. Wat doet een kind dat ongehoorzaam is geweest, het kijkt in vader zijn ogen, en leest de toorn en boosheid. Dan is er schuld en schaamte. Zo is het ook met Gods kinderen. Als het geweten veroordeelt en aanklaagt is er vrees. Maar wat een verandering als de frons veranderd in een glimlach, een liefdevolle vergevende blik. Het kind valt met tranen van berouw in de armen van zijn vader. En de vader kust de tranen weg. Zo doet God ook met Zijn kinderen.
En geve u vrede.
Als de HEERE begint met zegenen dan kan het niet anders of het einde van de zegen moet vrede zijn. God geeft vrede. Dat is vrede met God door Jezus Christus, vrede door het Offer. Hier ontvangt de zegenbede haar kroon "En geve u vrede". Deze vrede is de stervensgift die Jezus voor de Zijnen achterliet. "Vrede laat ik u, Mijn vrede geef ik u; niet gelijkerwijs de wereld hem geeft, geef ik Hem u". Voor Christus had dit zo'n waarde dat hij zich aan het kruis overgaf.
Bron : http://home.zonnet.nl/litle-fox/info/religie/zegenbede.html
