Fundamenten van het christendom
De bronnen van het christendom zijn historisch betrouwbaar, ondersteund door de archeologie, gebaseerd op ooggetuigenverslagen en bevestigd door niet-christelijke geschriften. Het bovennatuurlijke karakter van deze bronnen blijkt uit de vervulde profetieën en de miljoenen mensenlevens die erdoor veranderd zijn.
Bron : “Wat beweegt onkerkelijke John en Anita?” van Lee Strobel
(Lee Strobel was overtuigd atheďst, top-journalist, deed diepgaand onderzoek naar het christendom en de bijbel en is daardoor een overtuigd christen geworden!)
Waarom heeft het christendom zoveel schade aangericht?
We kunnen God niet verantwoordelijk stellen voor wat de RK-kerk of welke kerk dan ook maar heeft gedaan of zal doen. De God waar de Bijbel het over heeft en die in Jezus Christus vleesgeworden is, is een God van liefde. En dat houdt in dat Hij een God van vrijheid is. Want je kunt niet liefhebben zonder vrij te zijn.
We zijn geschapen met het vermogen om voor de liefde te kiezen, dus ook met het vermogen om voor het tegenovergestelde -het kwaad- te kiezen. De veronderstelling dat God verantwoordelijk is voor ons kwaad -zelfs het kwaad dat 'in zijn naam' gedaan wordt- is de veronderstelling dat mensen robots zijn die alleen maar een goddelijk voorgeprogrammeerd plan uitvoeren. Maar als dat het geval is, kunnen we nooit liefhebbende wezens zijn. Al het kwaad in de wereld wordt veroorzaakt door beslissingen van een vrije wil die buiten God om genomen worden. Wat God wil en wat Hij doet is altijd goed. Alles wat niet goed is, heeft zijn oorsprong in iets of iemand anders dan God.
Het christelijk geloof is geen religie of een bepaald soort instituut. Het is een relatie. Binnen de religie van het christendom zijn en waren er altijd echte christenen: mensen die door Jezus Christus gered zijn en een band met Hem hebben, die hen blijvend verandert. Dit feit verklaart het vele, onvoorstelbaar goede dat het christelijk geloof aan deze wereld heeft geschonken ( ondanks alle kwaad).
Bron : "Brieven van een scepticus" van dr. G.A. Boyd, hoogleraar filosofie en theologie, blz. 18 en 19
|
