hoofdmenu | Zoek op Categorie | Zoek op Trefwoord | Nieuw | Zoeken | Bijbel

 

Bekijken Bijbelteksten

Trefwoord  Wijzigen
Vergeven/vergeving (Wat is vergeving?)

Categorie
OP ZOEK NAAR GOD
Karaktereigenschappen (positief)

Toelichting
Vergeving
Vergeving betekent: je geheugen reinigen van hatelijke gevoelens jegens andere mensen. Vergeving betekent het prijsgeven van het recht op wraak en vergelding. We erkennen daarmee dat we allemaal op één of andere wijze hebben gefaald en op hetzelfde niveau staan als iedere andere overtreder voor het kruis waar God ons in Christus vergeving heeft geschonken. Niemand kan beweren dat hij, in Gods tegenwoordigheid, boven een ander staat. Vergeving betekent onder meer dat we die harde waarheid onder ogen willen zien.

Vergeving is niet een éénmalige gebeurtenis. Het is een proces. Iemand is onjuist behandeld, beledigd, verraden, maar heeft besloten geen straf te eisen. Er is diep in ons binnenste iets wat niet van vergeving wil weten. Als we worden beledigd, is wraak onze voorkeursreactie. We willen dat de ander evenveel pijn voelt als hij ons heeft aangedaan. Vergeving is de menselijke natuur vreemd. Vergeving is iets wat we moeten leren en daarvoor is discipline nodig. Het is een bewuste keuze: geen vergelding eisen. Ik wil voortaan leven en denken als of er niets is gebeurd. Het verleden kan niet worden hersteld zonder de beoefening van vergeving ofwel afzien van het recht een aanklacht tegen elkaar te handhaven.

Kijk naar de wereld waarin wij leven: de rechtszaken, het gedrag op de weg, de wrede roddels die mensen kapot maken, de zelfmoordterroristen, en alles wat daartussen ligt. Is het te simplistisch, als ik zeg dat vergeving een heel groot deel van het antwoord is? Nee, want door vergeving te schenken, herstellen we ons verleden. Vergeving is een van de factoren die tot veerkracht leidt.

Bron : "Breng veerkracht in je leven" van Macdonald, uitgeverij Gideon, blz.169 t/m 171

Drie manieren waarop mensen proberen het verleden te herstellen

Ontkenning
De eerste manier is alles afwimpelen, alleen in het heden leven en misschien in de toekomst. Dit noemen we ontkenning. Eenvoudig gezegd: het verleden dient geen enkel praktisch doel. Denk er maar niet over na. Sta niet stil bij de brokken die je hebt gemaakt. Vraag je niet af of er nog iets moet worden opgeruimd. Dit kan een tijdje werken. Er zijn vele mensen die het verleden domweg bedelven onder een deken van afleidingen. Met andere woorden, ze rennen voor het verleden uit. Koop nieuwe dingen, bouw nieuwe vriendschappen op, neem een nieuwe baan, zoek nieuwe activiteiten. Blijf rennen. Ze menen dat ze het verleden kunnen voorblijven.

Accepteren en ermee leren leven
Een tweede manier om met het verleden om te gaan, is de last te accepteren en ermee te leren leven. Het betekent dat je verder moet met het toenemende gewicht van wat er is gebeurd. Je ziet dat het leven steeds trager wordt en de last steeds zwaarder. Ik denk dat Saul, koning van Israël, in die categorie valt. In plaats van zijn eigen tekortkomingen - ofwel zijn lasten - onder ogen te zien, werd hij geobsedeerd door de jonge David en joeg hem door de hele woestijn achterna, met de bedoeling hem te doden. Had hij maar zichzelf en zijn eigen last onder ogen willen zien. Maar het leek hem eenvoudiger de last van het verleden te dragen en geobsedeerd te worden door David. Ik durf te wedden dat er veel mensen zijn die zo leven. Ze zijn eenvoudig tot de conclusie gekomen dat hun last tot de vaste lasten van het huishouden behoort. Ze doen wat ze kunnen in de gegeven omstandigheden, maar de last van het verleden zal altijd meewegen tijdens hun levensreis.

Herstel het verleden
Een derde manier waarop we met het verleden kunnen omgaan is het verleden te herstellen. Dit is de gunstigste optie, die mogelijk wordt gemaakt door de genade van Jezus Christus en zijn dood aan het kruis. Het herstel van het verleden begint met berouw. Het woord is een vertaling van het Griekse woord metanoia, dat de Grieken gebruikten om een spijtbetuiging te beschrijven, of om van gedachten of van richting te veranderen. Berouw is niet per se een godsdienstig woord. Het woord metanoia is afkomstig uit de oudheid, waar reizigers het moesten doen met weinig wegen, en waar ze geen wegwijzers, lichten of landkaarten tot hun beschikking hadden. Verdwalen was heel gewoon. Het betekende dat de reiziger, op het moment dat hij onzeker werd over zijn positie, moest stoppen en zeggen: "Ik ben verdwaald." Daarna keerde hij op zijn schreden terug, totdat hij weer op het juiste pad aankwam. In de Bijbel wijzen woorden als zonde (betekenis: 'het doel missen'), verloren, zoeken, berouw, gered (of behouden) en gevonden allemaal op het herstel van het verleden. Ze beschrijven het proces waardoor een verlossend God, die altijd een open oor heeft voor een berouwvol mens, zich in liefde naar ons uitstrekt en de last wegneemt die we zo lang hebben meegedragen.

Zoals je een veld verzorgt door het vrij te maken van grote en kleine stenen, verzorg je het innerlijk leven door op zoek te gaan naar gebeurtenissen en reacties waarmee je God en de mensen om je heen pijn hebt gedaan. Ze moeten worden benoemd en je moet de verantwoordelijkheid ervoor nemen. Dat is belangrijk. Je zoekt geen verontschuldiging of verklaring, maar neemt de schuld op je en vraagt: "Wat kan ik doen om het weer goed te maken?"

Berouw
Als kind omschreef je berouw: spijt hebben van je zonden. Als volwassene gebruik je er wat moeilijker woorden voor. Maar het gaat eigenlijk om hetzelfde. Als we ouder worden, wordt het voor ons een probleem om telkens maar weer zonden op te biechten. We worden 'slimmer' en ontwikkelen allerlei manieren om maar geen spijt te hoeven hebben. We zoeken redelijke verklaringen waarmee we onze verantwoordelijkheid proberen te ontlopen. We geven anderen de schuld, of het systeem, of we voeren verzachtende omstandigheden aan. Als het maar helpt om niet een al te slecht gevoel over jezelf te krijgen. Het probleem is dat, naarmate onze uitvluchten geraffineerder worden, de last ook toeneemt.

Berouw is meer dan spijt hebben van je zonden. Het is allereerst het ontnuchterende besef dat er diep in je binnenste stenen liggen, misschien onzichtbaar op dit moment, die zomaar te voorschijn kunnen komen, en waarvoor je de genade van God nodig zal hebben. Berouw is dus: onder ogen zien wat je hebt aangericht en de pijn erkennen die je anderen hebt berokkend, zonder daarvoor enige verontschuldiging te zoeken.

Berouw is onmisbaar voor het veerkrachtige leven. Het wordt een geestelijke gewoonte die je regelmatig moet beoefenen. En wanneer je God met een open hart tegemoet treedt en niets achterhoudt en wanneer je geheel vertrouwt op de liefde en genade van Jezus, wordt de last weggenomen. Let maar eens op een veerkrachtig mens. Om met de woorden van Jesaja te spreken: "Hij loopt, maar wordt niet moe, hij rent, maar raakt niet uitgeput (Jesaja 40:31)." Dat is de weg van de veerkrachtige mens, die telkens weer zijn last aflegt door de regelmatige discipline van berouw.

Bron : "Breng veerkracht in je leven" van Gordon Macdonald, uitgeverij Gideon, blz. 157 t/m 164

Bijbelteksten
2 Kronieken  7  : 11  t/m 14
Toen Salomo het werk aan de tempel van de HEER en het koninklijk paleis voltooid had, en alles wat hij zich omtrent de bouw van de tempel en het paleis had voorgenomen geheel volgens plan was uitgevoerd, verscheen de HEER hem in de nacht. Hij zei tegen hem: Ik heb je gebed gehoord. Ik heb deze tempel aanvaard als de plaats waar men mij offers mag brengen. Wanneer ik de hemel gesloten houd zodat er geen regen valt, of de sprinkhanen beveel het land kaal te vreten, of pest onder mijn volk laat uitbreken, en wanneer dan mijn volk, het volk dat mij toebehoort, het hoofd buigt, al biddend mijn aanwezigheid zoekt en terugkeert van zijn dwaalwegen, dan zal ik het aanhoren vanuit de hemel, zijn zonden vergeven en het land genezen. (NBV-vertaling)
Mattheus  6  : 12
En vergeef ons onze schulden, gelijk ook wij vergeven onzen schuldenaren.(Statenvertaling)

Vergeef ons onze schulden, zoals ook wij hebben vergeven wie ons iets schuldig was.
Mattheus  18  : 21  t/m 22
Daarop kwam Petrus bij Hem staan en vroeg: "Heer, als mijn broeder of zuster tegen mij zondigt, hoe vaak moet ik dan vergeving schenken? Tot zevenmaal toe?" Jezus antwoordde: "Niet tot zevenmaal toe, zeg ik je, maar tot zeventig maal zeven." (NBV-vertaling)

Werd deze vraag van Petrus ingegeven door iemand die hem voortdurend op de zenuwen werkte? Misschien een mede-visser, of één van de andere discipelen, of zijn schoonmoeder? Het is duidelijk dat Petrus zichzelf al heel ruimhartig vond, door te suggereren dat het zeer nobel was om iemand zeven keer te vergeven. Het moet dan ook een hele schok zijn geweest, toen Jezus de inzet verhoogde door te zeggen: "Niet tot zevenmaal toe, zeg ik je, maar tot zeventig maal zeven". De Heer had evengoed kunnen zeggen dat vergeving nooit ophoudt.

Bron : "Breng veerkracht in je leven" van Macdonald, uitgeverij Gideon, blz.168 en 169
Lukas  23  : 34
Jezus zei: "Vader, vergeef hun, want ze weten niet wat ze doen." De soldaten verdeelden zijn kleren onder elkaar door erom te dobbelen. (NBV-vertaling)

Deze woorden van Jezus aan het kruis zijn belangrijke woorden die ooit in de geschiedenis zijn gesproken. Jezus wil ons hiermee leren, dat het belangrijk is om anderen te vergeven, want Hij weet dat anders ons hart vervuld wordt van wraak en bitterheid. Vergeving is iets wat we moeten leren en daarvoor is discipline nodig. Het is een bewuste keuze: geen vergelding eisen. Ik wil voortaan leven en denken als of er niets is gebeurd.
1 Korinthiers  15  : 12  t/m 22
Indien nu Christus gepredikt wordt, dat Hij uit de doden opgewekt is, hoe zeggen sommigen onder u, dat er geen opstanding der doden is?  En indien er geen opstanding der doden is, zo is Christus ook niet opgewekt. En indien Christus niet opgewekt is, zo is dan onze prediking ijdel, en ijdel is ook uw geloof.  En zo worden wij ook bevonden valse getuigen Gods; want wij hebben van God getuigd, dat Hij Christus opgewekt heeft, Dien Hij niet heeft opgewekt, zo namelijk de doden niet opgewekt worden.  Want indien de doden niet opgewekt worden, zo is ook Christus niet opgewekt. En indien Christus niet opgewekt is, zo is uw geloof tevergeefs, zo zijt gij nog in uw zonden.  Zo zijn dan ook verloren, die in Christus ontslapen zijn.  Indien wij alleenlijk in dit leven op Christus zijn hopende, zo zijn wij de ellendigste van alle mensen.  Maar nu, Christus is opgewekt uit de doden, [en] is de Eersteling geworden dergenen, die ontslapen zijn.  Want dewijl de dood door een mens is, zo is ook de opstanding der doden door een Mens.  Want gelijk zij allen in Adam sterven, alzo zullen zij ook in Christus allen levend gemaakt worden. (NBG-vertaling)

Als u nu het heerlijke nieuws hebt gehoord dat Christus weer levend is geworden, hoe kunnen sommigen van u dan zeggen dat er geen enkele dode ooit weer levend wordt? Als zij gelijk hebben, is Christus ook niet uit de dood teruggekomen. En als Hij niet uit de dood teruggekomen is, kunnen wij wel ophouden Hem bekend te maken; dan is het zinloos in Hem te geloven. Erger nog, dan zijn wij bedriegers, omdat wij tegen God in hebben verklaard dat Hij Christus weer levend heeft gemaakt. Als er geen doden weer levend worden, kan dat niet waar zijn. Als er geen doden levend worden, is Christus ook niet weer levend gemaakt. En als Christus niet weer levend is geworden, dan heeft uw geloof geen betekenis en zijn uw zonden niet vergeven. Ja, dan zijn de gestorven gelovigen reddeloos verloren. Als wij alleen voor dit leven onze hoop op Christus hebben gevestigd, zijn wij meer te beklagen dan wie ook. Maar zo is het gelukkig niet! Christus is weer levend gemaakt, als eerste van de velen die gestorven zijn. Want zoals de dood door een mens is gekomen, is ook het nieuwe leven dank zij een Mens gekomen. Zoals alle mensen, als nakomelingen van Adam sterven, zo zullen ook alle volgelingen van Christus levend worden gemaakt. (Het Boek)
Efeziers  4  : 32
Maar weest jegens elkander vriendelijk, barmhartig, elkander vergevend, zoals God in Christus u vergeving geschonken heeft. (NBG-vertaling)

Toen Paulus zijn brief aan de Efeziërs schreef, besefte hij dat de meeste lezers pas sinds kort los waren gekomen van een heidense levenswijze, waarin vergeving een onbekend woord was. Ze waren opgegroeid in een omgeving waar wraak werd toegejuicht. Daarom schreef hij hen: "Wees goed voor elkaar en vol medeleven; vergeef elkaar zoals God u in Christus vergeven heeft".

Bron : "Breng veerkracht in je leven" van Gordon Macdonald, uitgeverij Gideon, blz. 169
Kolossensen  3  : 12  t/m 14
Bekleed u dan, als uitverkorenen van God, heiligen en geliefden, met innige gevoelens van ontferming, vriendelijkheid, nederigheid, zachtmoedigheid, geduld. Verdraag elkaar en vergeef de een de ander, als iemand tegen iemand anders een klacht heeft; zoals ook Christus u vergeven heeft, zo moet ook u doen. En doe boven dit alles de liefde aan, die de band van de volmaaktheid is. (HSV-vertaling)
Kolossensen  3  : 13
Verdraag elkaar en vergeef de een de ander, als iemand tegen iemand anders een klacht heeft; zoals ook Christus u vergeven heeft, zo moet ook u doen.(HSV-vertaling)

Verdraag elkaar en vergeef elkaar als iemand een ander iets te verwijten heeft; zoals de Heer u vergeven heeft, moet u elkaar vergeven. (NBV-vertaling)

Het is goed om te vergeven, maar nog beter om te vergeten. Als iemand het je vraagt, vergeef hem dan.

Bron : "Dagboek voor jonge 10-ermeiden" van IBB, blz. 12
1 Johannes  1  : 9
Belijden we onze zonden, dan zal hij, die trouw en rechtvaardig is, ons onze zonden vergeven en ons reinigen van alle kwaad. (NBV-vertaling)

Maar als wij onze zonden bekennen, is God zo trouw en oprecht ons die te vergeven. Hij reinigt ons van alle zonden.

   Bijbeltekst toevoegen

Website('s) of documenten
 Uitzending Wereld Draait Door (2-2-2015) : Onze man in Teheran : wraak of vergeving

 


  Terug


Versie december 2009