De Dode zee-rollen zijn oude handschriften uit de laatste drie eeuwen voor Christus en ontlenen hun naam aan hun vindplaats: bij de dode zee. Ze werden tussen 1947 en 1956 ontdekt in grotten in de buurt van Qumran, een nederzetting ongeveer 12 kilometer ten zuiden van Jericho. De Dode zee-rollen omvatten 900 documenten, waarvan ruim 200 handschriften van de Oude Testament. De handschriften zijn geschreven in het Hebreeuws, Aramees en Grieks. Waarschijnlijk zijn ze rond 68 na Chr. verstopt in de grotten van Qumran. De bijbelse handschriften uit de 10e en 11e eeuw, overgeschreven door de Masoreten, bleken merendeels vrij nauwkeurig aan te sluiten bij de bijbelse handschriften van Qumran.
Deze handschriften zijn erg belangrijk, omdat ze één van de weinige geschreven bronnen zijn betreffende de joodse cultuur van ruim 2000 jaar geleden. Ze werpen een nieuw licht op de politieke en religieuze context van die dagen. Ze zijn van groot belang voor het onderzoek naar de tekstoverlevering van het Oude Testament. Ook bieden zij een beeld van het tot dan toe vrijwel onbekende intertestamentaire tijdvak. Het blijkt, dat de beschikbare handschriften uit de 10e en 11e eeuw (de Masoretentekst) voor het merendeel vrij nauwkeurig aansluiten bij de bijbelse handschriften die in Qumran zijn gevonden. Uit de rollen blijkt dat er buiten de Masoretische andere tekstradities bestonden zoals de Samaritaanse en de Griekse. Voor deze laatste dient verwezen naar de de Septuaginta.
Ontdekking van de Dode Zee-rollen
De ontdekking van de Dode Zee-rollen vond onverwacht plaats. Volgens de overlevering zou Mohammed ed-Dib (een bedoeïen bijgenaamd, "de wolf") begin 1947 bij Qumran op zoek zijn geweest naar een schaap, dat van de kudde afgedwaald was. Daarbij doorzocht hij ook de grotten in de heuvels en wierp een steen in één van de grotten in de hoop zijn schaap eruit te jagen. Hij vond het schaap niet, maar wel hoorde hij iets wat leek op het breken van aardewerk. Hij betrad de grot en vond oude potten met daarin beschreven rollen in linnen gewikkeld. Deze bracht hij naar een antiquair in Bethlehem genaamd Khalil Iskander Shahin, bijgenaamd 'Kando'. Dit is de meest gebruikelijke versie, gebaseerd op interviews van John C. Trever. In andere verhalen is sprake van een geit en van meerdere bedoeïenen. Via Kando kwamen de rollen in Jeruzalem terecht bij de Syrische Metropoliet Mar Athanasius Yeshue Samuel, aartsbisschop van de Syrisch-orthodoxe Kerk - die ze eerst aan de Nederlandse Syroloog, archeoloog en pater dr. Jan van der Ploeg O.P. toonde - en later in handen gaf van Eleazar Sukenik, het toenmalige hoofd van de archeologische faculteit van de Hebreeuwse Universiteit van Jeruzalem, die de rollen ook aan Amerikaanse wetenschappers doorgaf. Vooral door toedoen van Sukenik werd bekend, dat er in Qumran belangrijke handschriften waren van de Tenach, het Oude Testament. De doorbraak kwam toen John C. Trever van de American School of Jerusalem de rollen fotografeerde en de foto's stuurde naar zijn landgenoot William Foxwell Albright. In 1949 werd het gebied rond Qumran nauwkeurig onderzocht door de Franse dominicaan Roland de Vaux van de Ecole Biblique te Jeruzalem en het hoofd van het Departement van Oudheden in Jordanië, G. Lankaster Harding. Zij ontdekten in de grot nog meer rollen en fragmenten van bijbelhandschriften. In de jaren daarna is het hele gebied nauwkeurig doorzocht.
De elf grotten en hun inhoud
Er werden in totaal elf grotten handschriften ontdekt. Deze zijn geschreven tussen ca. 250 vóór Chr. en ca. 50 na Chr. Vooral in grot 1 (Qumran I) en grot 4 (Qumran IV) werden belangrijke handschriften gevonden.
Voor meer info zie website: http://nl.wikipedia.org/wiki/Dode_Zee_rollen.
|
 |
