Kinderoffers
De lage moraal van de Kanaänieten blijkt niet alleen uit hun seksuele perversiteit, maar ook uit het brengen van kinderoffers. Uit opgravingen blijkt dat kinderen van 3 tot 12 maanden op een altaar werden verbrand of bij de bouw van een huis in een muur of fundament werden gemetseld of werden begraven over de drempel van het huis (1,2). Dat allemaal om de afgoden zegen en voorspoed af te smeken.

Over kinderoffers lezen we in Deuteronomium 12 : 31 en in 2 Koningen 3 : 27. Dat deze gewoonte door de Israëlieten werd overgenomen, lezen we in 2 Koningen 16 : 3, Psalm 106 : 34 - 38 en Jeremia 7 : 31. Het is logisch dat zulke perversiteiten en kinderoffers invloed hadden op alle facetten van het leven. Er zullen niet veel ethische waarden overeind zijn gebleven, zoals trouw aan het huwelijk of aan het gezin. Er zullen niet veel mensen hebben geleerd om te zorgen voor het welzijn van de zwakken en zieken in de maatschappij.

Bron :

Moloch
Moloch was volgens 1 Koningen 11:7 de hoogste god van de Ammonieten. Omdat hij door kinderoffers vereerd werd, wordt hij 'de gruwel' van de Ammonieten genoemd. De god Moloch komen we ook onder andere namen tegen, te weten 'Mdkom '' en 'Maikam ". Uit Jeremia 32:35 en 19:5 blijkt dat ook Moloch een vorm van Baäl was. Een wrede god vraagt wrede offers. De Ammonieten wisten echter niets van de wijsheid en goedheid van de levende God. Zij meenden dat hun wrede god alleen door wrede offers verzoend werd, zodat hij zelfs het liefste eiste dat de mens bezat: zijn enig kind. Aldus brachten de Ammonieten kinderoffers in de vorm van brandoffers: de kinderen werden eerst gedood, daarna verbrand.

De Moloch-sage

De latere Joodse 'Moloch-sage' heeft enkele juiste herinneringen rondom de kinderoffers bewaard. Zo was het beeld van de Moloch zeker lelijk. De jammerkreten van de slachtoffers werd door muziek overstemd. In Carthago moest de moeder het doden van haar kind bijwonen zonder een traan te storten of een zucht te slaken; bij de geringste uiting van verdriet werd zij zelf gestraft. De muziek van pauken en fluiten moest het gegil van de kinderen overstemmen. Men meende dat een offer dat onder huilen werd gebracht, de god niet welgevallig was en dus geen verzoenende kracht had. Ook had de muziek hier dezelfde functie als hij de wellustige en wrede plechtigheden ter ere van de goden in Kanaän: zij moest de roes en de geestvervoering opwekken.

Meer kinderoffers
Ook de Phoeniciërs en Carthagers (eigenlijk alle stammen in Kanaän) brachten kinderoffers wanneer de staat in gevaar was en op een bepaalde dag in het jaar.In de aan Lucianus toegeschreven voorstelling van een grote Syrische godin vinden wij ouders, die zich van hun kinderen wilden ontdoen en deze van de muur van de tempel in Hierapolis naar beneden wierpen met de woorden: 'Het zijn runderen, geen kinderen.' Een mythe zegt dat BaW zelf, toen hij op aarde heerste, zijn enige zoon offerde. Satan heeft door deze talloze kinderoffers geprobeerd een smet te werpen op het offer dat Jezus Christus voor de wereld zou brengen.

Kinderoffers ook in Israël
Dat de neiging tot mensenoffers ook bij de oude Hebreeën aanwezig was, blijkt uit de waarschuwingen in de wet. Koning Salomo schijnt aan Moloch wel dieren, maar geen mensen-offers gebracht te hebben, anders zou dit zeker evengoed in Koningen zijn verteld net als de tekortkomingen van David. De koningen van Juda (Achas, Manasse en Amon) waren aanhangers van de Molochdienst, die vooral werd beoefend in het dal Hinnom en later werd uitgeroeid door koning Josia. In de Psalmen wordt indringend beschreven hoe het volk Israël zich verlaagd heeft tot het brengen van kinderoffers, met het gevolg dat Gods toorn over hen kwam en Hij hen overgaf in de hand van hun vijanden (Psalm 106:36-40). Bij opgravingen in Israël zijn op de kerkhoven rondom heidense altaren hopen as en overblijfselen van kindergeraamten voor de dag gekomen.

Bron : "De geheime wereld achter occultisme" van Wilkin van de Kamp, blz. 26-28