Een deel van de sociale wetten is duidelijk te herkennen, zoals de rechten voor slaven en zwakken in de maatschappij (Exodus 20-23). Maar een groot deel van die sociale wetten is niet direct te herkennen, omdat ze verpakt zijn in een religieus jasje. Hiermee wordt bedoeld dat dagelijkse, praktische wetten worden beschreven alsof het om strenge religieuze principes gaat.
1.Zonder dreiging of vloek en straf zouden de Israëlieten de wetten van God nooit hebben gehoorzaamd. Geen enkel wetenschappelijk argument zou hen hebben overtuigd. Het zou hen als nonsens in de oren hebben geklonken, net als bij alle mensen die na hen leefden. Dat duurde in Europa tot aan het eind van de Middeleeuwen en in onderontwikkelde landen zelfs tot in onze tijd.
2.De Israëlieten zouden beslist niet tevreden zijn geweest om de onzichtbare God Jahweh slechts 'geestelijk'te dienen zonder regels en symbolen. De mens heeft in zijn leven regels en symbolen nodig. De Israëlieten waren maar al te gretig om een gouden kalf te maken en afgodsbeelden te dragen, om de simpele reden dat ze tastbare goden wilden hebben zoals de omringende volken hadden (Exodus 32). Veel van die religieuze verpakking in de Bijbel is een tegemoetkoming van God aan de behoefte van de mens om iets tastbaars te hebben in het geloof, om concrete offers te kunnen brengen. Volgens veel rabbijnen werden dierenoffers niet door God bevolen omdat ze op zichzelf waarde zouden hebben, maar omdat de Israëlieten zich anders zouden inlaten met afgoderij en met mensenoffers.
Bron : "Moderne wetenschap in de Bijbel" van Ben Hobrink. (Hij verwijst hierbij naar het boek "De Tora vandaag" van P.H. Peli, Kok, Kampen, 1988, blz. 95) |
