Wat is vrijgemaakt?

De Gereformeerde Kerken in Nederland willen allereerst christelijke kerken zijn. Zij erkennen Jezus Christus als Heer van de kerk. Zij geloven deel uit te maken van de ene, heilige, algemene, christelijke kerk, die Christus als de Zoon van God in deze wereld vergadert. Het woord ‘Gereformeerd’ duidt aan dat deze kerken het stempel dragen van de Reformatie, die heeft plaatsgevonden in de 16e eeuw. Die Reformatie betrof een omvangrijke beweging in Europa tot hervorming van de bestaande kerk. Aan die beweging zijn vooral de namen van Luther, Calvijn en Zwingli verbonden. Tegenover vervlakking en heerschappij van tradities kwam de Reformatie op voor de geldigheid van de Bijbel als Woord van God voor heel het persoonlijke, kerkelijke en maatschappelijke leven. Het woord ‘Vrijgemaakt’ gaat terug op de ‘Vrijmaking’, die in Nederland plaatsvond in de veertiger jaren van de twintigste eeuw. Met name in de dertiger jaren van deze eeuw kwam in de Gereformeerde Kerken een beweging op gang die over leer en leven opnieuw wilde nadenken vanuit de bijbelse bronnen. Daarvoor bleek echter geen ruimte te bestaan. In een tegenreactie probeerde de generale synode (de vergadering waarin gereformeerde kerken uit het hele land vertegenwoordigd zijn) de bijbelse kritiek tot zwijgen te brengen. Onder de dreiging van disciplinaire maatregelen werd een bepaalde leerstelling over verbond en doop bindend opgelegd. Van die binding hebben velen zich toen vrijgemaakt. Omdat ook de kerken die de synode volgden zich ‘Gereformeerde Kerken’ bleven noemen, hebben de kerken die zich vrijmaakten, om misverstanden te voorkomen, de aanduiding ‘Vrijgemaakt’ aanvaard als toevoeging bij de officiële naam: ‘Gereformeerde Kerken in Nederland’.

De Gereformeerde Kerken (Vrijgemaakt) aanvaarden alles wat in de Bijbel geschreven staat als het Woord van God. Dat brengt met zich mee:

1. Dat er binnen deze kerken eerbied is voor de betrouwbaarheid van de Bijbel;

2. Dat er zorg is voor een goede uitleg, waarbij er op gewezen wordt dat eigen gedachten en gevoelens steeds weer getoetst moeten worden aan wat geschreven staat;

3. Dat de Bijbel aanvaard wordt als richtsnoer voor het leven van elke dag.

Verder kunnen als eigenschappen van deze kerken genoemd worden: Dat zij, evenals welke gemeenschap ook, uit zondige mensen bestaan, die steeds weer teruggeroepen moeten worden naar de Here en naar zijn Woord. · Dat zij willen vasthouden aan de gereformeerde belijdenisgeschriften, waarin de leer van de bijbel samengevat is. · Dat zij streven naar goede orde in het kerkelijk leven door het naleven van een door de generale synode vastgestelde kerkorde. · Dat zij zich verantwoordelijk weten voor de samenleving. · Dat zij het als hun roeping zien om door zendings- en evangelisatie-activiteiten de blijde boodschap van Jezus Christus aan andere mensen door te geven. · Dat zij oprecht willen streven naar eenheid met andere kerken en met leden van andere kerken die de Here oprecht naar zijn Woord willen dienen.

Na de Vrijmaking zijn binnen deze kerken eigen politieke, maatschappelijke en andere organisaties ontstaan. Aanleiding daarvoor was vooral de kritiek op algemeen-christelijke organisaties, die vaak veel van hun identiteit hadden ingeleverd. Ook zijn er veel eigen scholen gesticht. De laatste tijd is er een tendens om het toelatingsbeleid van diverse organisaties te verruimen. Verder onderhouden de Gereformeerde Kerken (Vrijgemaakt) contacten met een groeiend aantal andere kerken in alle delen van de wereld.

Bron : http://www.gkvkatwijk.nl/wat-is-vrijgemaakt

Wat is gereformeerd vrijgemaakt?

We heten Gereformeerde Kerken vrijgemaakt omdat ons kerkverband ontstaan is uit de zogeheten Vrijmaking van 1944 en volgende jaren. Inderdaad, dat was midden in de Tweede Wereldoorlog – onvoorstelbaar genoeg.

Jaren dertig

Om er toch iets van te begrijpen moeten we terugdenken aan de Gereformeerde Kerken vóór die oorlog. In de jaren dertig kwam daarin een beweging op gang die over leer en leven opnieuw wilde nadenken vanuit de Bijbel. Er werden kritische vragen gesteld bij ideeën die verder leefden in die kerken.

Meningsverschillen

Diverse mensen ervoeren deze beweging als een bedreiging en organiseerden verzet ertegen. Vanaf 1936 werd op landelijk niveau onderzoek gedaan naar de leer- of meningsverschillen binnen de kerken. Uiteindelijk deed in 1942 de generale synode (landelijke vergadering) op een heel aantal punten inhoudelijke uitspraken. 

Dwang
De ellende begon pas goed toen die uitspraken dwingend werden opgelegd aan al de kerken. Onder dreiging van disciplinaire maatregelen moest iedereen zich er aan houden. Die disciplinaire maatregelen werden her en der uitgevoerd ook. Er zat voor de mensen die het met de uitspraken persé niet eens konden zijn tenslotte weinig anders op dan zich ervan vrij te maken, uit te treden en zich opnieuw te organiseren. 

Opnieuw beginnen
Dat gebeurde in eerste instantie publiek in een vergadering in Den Haag in augustus 1944. Later volgden over het hele land groepen kerkleden en kerken. Samen vormden de ‘vrijgemaakten’ toen een nieuwe kerkengroep.

Naam
Omdat de kerken die zich aan de synode-uitspraken lieten binden de Gereformeerde Kerken bleven heten, is voor de kerken die zich vrijmaakten uiteindelijk de toevoeging vrijgemaakt gangbaar geworden, om misverstand te voorkomen. Voor een kerk bovendien geen lelijke naam: vrij van allerlei menselijke ideeën en dwang, om alleen te luisteren naar wat God te zeggen heeft. 

Bron : http://www.gkv-zutphen.nl/wie_zijn_wij/wat-gereformeerd-vrijgemaakt/

De Gereformeerde Kerken in Nederland (vrijgemaakt) is een kerkgenootschap dat ontstond uit de zogeheten Vrijmaking in 1944 en volgende jaren. Vanuit het belang dat werd toegekend aan de voortzetting van het gedachtegoed van de Reformatie noemden deze kerken zich officieel Gereformeerde Kerken, echter om verwarring met de kerken die zich aan de uitspraken van de synode van de Gereformeerde Kerken in Nederland lieten binden, is de toevoeging vrijgemaakt gangbaar geworden. Dit laatste kerkgenootschap wordt - ter onderscheiding - synodaal genoemd. Een oudere aanduiding van de Gereformeerde Kerk vrijgemaakt is Gereformeerde kerk (onderhoudende Artikel 31), wat is afgeleid van Artikel 31 van de Dordtse kerkorde.

Hierom worden de leden ook nog wel gekenmerkt als 'artikel 31-ers'. Inhoudelijk onderscheiden de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt zich van de Protestantse Kerk in Nederland door behoudender opvattingen over de leer en de moraal, bijvoorbeeld ten aanzien van de historische betrouwbaarheid van de bijbel, vrouwen in het ambt en het huwelijk. Ze zijn daarmee te scharen onder het orthodox christendom.

De Gereformeerde Kerken vrijgemaakt aanvaarden de Bijbel en de drie formulieren van enigheid als grondslag voor leer en leven. Is de NBV ook geschikt om als Bijbel in de kerkdiensten gebruikt te worden? Dat was de vraag waarover de synode van Amersfoort zich moest uitspreken. Op 13 mei 2005 besloot de synode ‘haar dankbaarheid uit te spreken voor het geschenk van de Nieuwe Bijbelvertaling’ en ‘de NBV te aanvaarden voor gebruik in de erediensten’.

Bron : www.gkv.nl

Verbondsvisie GKV

De GKV- kerken leren dat het genadeverbond is opgericht met de gelovigen en hun kinderen en dat aan hen allen de beloften van het verbond worden betekend en verzegeld door de doop, zoals die beloften in het doopsformulier worden omschreven.

De GKV zijn ontstaan in de strijd tegen de leer van de veronderstelde wedergeboorte, zoals die in de Geref. Kerken in navolging van dr. A. Kuijper werd geleerd.  Die leer hield in dat je er van uit moest gaan dat gedoopte kinderen wedergeboren waren, tenzij bij het ouder worden het tegendeel zou blijken. Daartegenover stelden de GKV zo nadrukkelijk de vastheid van Gods beloften, dat zij de beloften en de vervulling van de beloften ongeveer lieten samen vallen: je hebt de belofte en dus heb je ook de vervulling van de belofte, want God meent wat Hij zegt. Hij kan niet liegen. Het gevaar van deze opvatting is, dat verbondskinderen eigenlijk automatisch beschouwd worden als kinderen van God, als gelovigen. Natuurlijk is dan ook bekering wel nodig, maar daarmee bedoelt men de dagelijkse bekering.

Nu die "stiefkinderen". Nee, die heeft God niet. Maar van nature is ook een verbondskind een "kind des toorns dat in het rijk van God niet kan komen tenzij het van nieuws geboren wordt" (zie het doopsformulier). En nu laat de Bijbel zien dat niet alle verbondskinderen wedergeboren worden. Ze hebben wel de belofte, maar krijgen niet de vervulling van de belofte. Je ziet dat al in het O.T. bij het volk Israël. Je ziet dat ook in het N.T. waar de Heere Jezus spreekt over kinderen van het Koninkrijk -bondelingen dus- die buitengeworpen worden; ranken aan de Wijnstok, die afgehouwen en in het vuur geworpen worden; tien bruidsmeisjes van wie er 5 wijs en 5 dwaas zijn. enz. enz. In 1 Kor.10 wordt de verbondsgemeente vergeleken met het volk Israël. Lees dat maar eens na met je vrijgemaakte collega. En lees dan ook eens Openb.3: 1-6 over de gemeente van Sardes, waarvan de Heere Jezus zegt: jullie hebben de naam dat je leeft, maar jullie zijn dood.

Het is een voorrecht een verbondskind te zijn. Er zijn machtige beloften waarop je vrijmoedig pleiten mag. Maar het is niet genoeg. Die beloften moeten vervuld worden door de Heilige Geest, Die toeëigent wat wij in Christus hebben.

Ds. J. Westerink