De zegen van het sabbatsjaar
De regering van Israël heeft ruim 20 miljoen beschikbaar gesteld voor lokale boeren die hun velden het komende sabbatsjaar braak laten liggen. Het grootste deel van het geld zal worden gebruikt voor steun aan boeren die niet in staat zijn om het inkomensverlies te dragen, maar die toch kiezen om de Shmitah, het sabbatsjaar, te houden.
Op 25 september 2014, Rosh Hashanah, begint het nieuwe sabbatsjaar.

In Exodus 23:10-11 lezen we:

“U mag zes jaar uw land bezaaien, en de opbrengst ervan verzamelen, maar in het zevende jaar moet u het met rust laten en het braak laten liggen, zodat de armen onder uw volk kunnen eten; en het overschot ervan kunnen de dieren van het veld eten. U moet hetzelfde doen met uw wijngaard en met uw olijfbomen.”

Gibor Koach, een bananenteler, besloot al eerder om mee te doen met het komende sabbatsjaar. Hij zocht contact met de organisatie Keren HaShviis, en vroeg om adviezen. Hij werd ingeschreven als ‘deelnemer’, wat ook inhield dat hij dit hele sabbatsjaar de sabbat zou houden. De Rabbijnse rechtbank Otzar Bet Din van Bnei Brak besloot zijn kosten voor eigen rekening te nemen. In ruil hiervoor zouden de opbrengsten verdeeld worden volgens de Joodse wet, de Halacha. 

Nu was het zo dat Israël in de afgelopen winter getroffen werd door een hevige kou-inval. Bananen kunnen daar niet tegen. Wanneer het vriest, worden de bananen bruin en heel hard. Koach kreeg telefoontjes van andere boeren, zijn buren, die vertelden dat al hun bananen getroffen waren door de vorst en waardeloos waren geworden. De hele oogst moest als verloren worden beschouwd. 

Koach, die op geruime afstand van zijn boomgaarden woont, vreesde het ergste. Hij besloot te gaan kijken. Toen hij de ene na de andere boomgaard van zijn buren zag, zonk de moed hem in de schoenen. Hun hele oogst was totaal verloren gegaan, geen boom uitgezonderd. Alle bananen waren bruin en kogelhard. Hoe erg moest het bij hem zijn. 

Toen Koach bij zijn boomgaarden aankwam, wist hij niet wat hij zag. Al zijn bananen waren nog geel en groen. Geen enkele boom was getroffen door de vorst. Het leek wel alsof er een beschermende muur om zijn bomen had gestaan.

Toen opeens, besefte hij dat het Gods zegen was, omdat hij het sabbatsjaar in acht ging nemen. Hij belde direct de mensen van Keren HaShviis en riep door de telefoon: ‘Er is een wonder gebeurd, er is een wonder gebeurd.’
Het is een wonderlijke hedendaagse manifestatie van Gods belofte in Leviticus 25:20-22:

“En wanneer u zegt: Wat moeten wij in het zevende jaar eten? Zie, wij mogen niet zaaien en onze opbrengst niet inzamelen! Dan zal Ik Mijn zegen over u in het zesde jaar gebieden, zodat het een opbrengst geeft, genoeg voor drie jaar, zodat u het achtste jaar opnieuw kunt zaaien, terwijl u van de oude opbrengst kunt eten tot het negende jaar toe. Tot de nieuwe opbrengst van het land binnenkomt, kunt u van de oude eten.”

Bron: NIEUWSBRIEF, Dirks Visie, 20 september 2014, nummer 38