Folterpaal of kruis

De bijbel van de Jehovah Getuigen is de Nieuwe Wereld Vertaling (NWV).

Het vertaalcomité van de NWV heeft er naar gestreefd om de NWV te schikken naar hun eigen religieuze tradities door het kruis van Christus te vervangen door een folterpaal. Mattheüs 10:38 is bijvoorbeeld als volgt aangepast: "Wie niet zijn folterpaal op zich neemt en mij volgt, is mij niet waard." In de vertelsels van de Wachttoren is het kruis een heidens symbool dat door een afvallig Christendom werd aangenomen toen satan bezit nam van de vroege kerk. Jehova's Getuigen beschouwen het dragen van een kruis als een openlijke vorm van afgoderij. Daarentegen dragen Christenen een kruis als herinnering aan de meest afgrijselijke maar tevens de meest wonderbaarlijke en bevrijdende handeling in de geschiedenis.

In de theologie van de Wachttoren werd Jezus door God als de aartsengel Michaël geschapen, werd hij tijdens zijn verblijf op aarde een gewoon mens, en werd hij na zijn kruisiging opnieuw geschapen als een immaterieel geestelijk wezen. De Jehova's Getuigen ontkennen ook de lichamelijke herrijzenis van Jezus. Volgens Russel was het zo dat het lichaam dat aan de folterpaal hing ofwel "in gassen opging" ofwel "ergens behouden wordt als het grote gedenkteken van Gods liefde.”

De theologie van de Jehovah Getuigen kent vele subtiele (en minder subtiele) nuances. Dit is de basis van de doctrine van de Wachttoren: God is een enkel wezen, en geen Drieëenheid. Hij is niet alwetend of alom aanwezig (op een bepaald moment verkondigde het genootschap dat God het universum vanuit ergens in het Pleiaden sterrenstelsel bestuurde. Ze hebben deze leerstelling ondertussen laten varen). Eerst schiep God de Aartsengel Michael, door middel van wie hij later alle "andere dingen" creëerde, zoals de aarde, het universum en de hele mensheid. Dit proces vond plaats over een tijdspanne van precies 42,000 jaar. Toen de tijd was aangekomen voor de geboorte van een verlosser, werd Michael een mens, in de vorm van Jezus Christus. Hij was zondeloos en hield zich aan elke wet van God. Volgens de theologie van de Jehovah Getuigen werd Jezus op een "folterpaal" ter dood gebracht. Hier droeg Hij de zonden van de hele mensheid (behalve van Adam). Later herrees Jezus uit de dood in de vorm van een geest, maar hij stond niet in fysieke vorm op uit de dood.

Bestaat er enig historisch bewijs voor de kruisiging?
De kruisiging van Jezus Christus vond niet ergens in een obscure uithoek plaats. De schrijvers van de vier evangelies waren echte figuren in de geschiedenis die vanuit verschillende oogpunten schreven over het leven, de bediening en de dood van Jezus Christus van Nazareth. Hun schrijfsels presenteerden ooggetuigenverslagen over gedocumenteerde gebeurtenissen in de geschiedenis. De verscheidenheid aan theorieën over de gebeurtenissen die volgden op de kruisiging en over wat er met het lichaam van Jezus gebeurde dient alleen maar om het feit van deze gruwelijke dood verder te onderstrepen. De literatuur die de gebeurtenissen uit die tijd beschrijft is doorspekt met legenden als de "zwijm-theorie", die beweert dat Jezus aan het kruis alleen maar het bewustzijn verloor en later door de koele lucht in de tombe weer bijkwam, en de zaak van het gestolen lichaam. Maar het blijft een feit dat de dood van Jezus nooit omstreden was. De Joden, zowel zij die Hem haatten als zij die Zijn latere volgelingen zouden worden, waren getuigen van Zijn dood. Het was een openbare gebeurtenis die voor de ogen van de hele wereld plaatsvond. Johannes 12:32-33 zegt: "'Wanneer Ik van de aarde omhooggeheven word, zal Ik iedereen naar M  ij toe halen.’ Daarmee bedoelde hij de wijze waarop hij zou sterven." Josef uit Arimatea, die indertijd zelf een eerwaardig figuur onder de Joden was, vroeg of hij het lichaam van Jezus kon meenemen zodat hij Hem een eerwaardige begrafenis kon geven.

Wat de geloofwaardigheid van de executie-methode betreft kunnen we zeggen dat het is vastgesteld dat de kruisiging in de eerste eeuw na Christus de methode was die de Romeinen op bepaalde niet-Romeinse criminelen toepasten. Deze werd oorspronkelijk gebruikt als een vorm van bestraffing die extreme pijn en vernedering veroorzaakte; het Engelse woord "excruciating" is zelfs van deze executie-methode afgeleid en dit woord werd puur geschapen om de onvoorstelbare gruwel uit te drukken die iemand aan het kruis moest ondergaan. "Excruciating" betekent letterlijk "uit het kruis". Hoe wonderbaarlijk dit past in het plan en de wil van God: "Als iemand een misdrijf heeft gepleegd waarop de doodstraf staat, en u hangt hem na voltrekking van het vonnis op aan een paal, dan moet u zijn lijk voor het einde van de dag begraven en het daar niet ’s nachts nog laten hangen; anders maakt u het land dat de HEER, uw God, u als grondgebied geeft onrein. Want op een gehangene rust Gods vloek. . ." (Deuteronomium 21:22-23).

De slachting en de schaamte, die de Verlosser moest ondergaan als iemand die vervloekt is, werden voor ons welzijn geleden. Hij die nooit zondigde leed in onze plaats, want onze zonden zijn de dood waardig: wij zijn de vervloekten. De zwaarte van de straf was een sterke weerspiegeling van God's heiligheid en Zijn haat voor de zonde. Hoewel we onszelf als mensen rechtvaardigen en ons met anderen vergelijken die niet zo "goed" zijn als wij, heeft God aangegeven dat zelfs het kleinste vergrijp een belediging van Zijn heiligheid is.

1 Johannes 5:17 zegt: "Alle kwaad is zonde. . ." Wat een vreselijk gewicht werd hier door Jezus gedragen; de last van onze zonden die Hem zo verminkte dat zelfs de Vader zich van Hem afwendde. Matteüs 27:46: "Aan het einde daarvan, in het negende uur, gaf Jezus een schreeuw en riep luid: ‘Eli, Eli, lema sabachtani?’ Dat wil zeggen: ‘Mijn God, mijn God, waarom hebt u mij verlaten?’"

Misschien bestaat het beste bewijs voor de kruisiging van Jezus Christus wel uit de eeuwige resultaten in de levens van de mensen die Hem hebben geaccepteerd. Zij die geloven in wat er op Golgota is gebeurd hebben het recht ontvangen om zichzelf zonen van God te noemen, en zij kunnen nu uitroepen: "Abba, Vader". We kunnen nu een gemeenschap hebben met de levende God.

Jezus Christus was noch de eerste noch de laatste mens die werd gekruisigd. Maar Hij was de enige die weer uit de dood werd opgewekt en dat na zo'n vreselijke dood. Hij draagt in Zijn herrezen lichaam, voor eeuwig, de littekens van de kruisiging in Zijn handen, voeten en zij. In God's Woord wordt ons verteld dat dit voor altijd een getuige zal zijn, zoals de profeet voorspelde: "Het huis van David en de inwoners van Jeruzalem echter zal ik vervullen met een geest van mededogen en inkeer. Ze zullen zich weer naar mij wenden, en over degene die ze hebben doorstoken zullen ze weeklagen als bij de rouw om een enig kind; hun verdriet zal zo bitter zijn als het verdriet om een oudste zoon" (Zacharia 12:10).