VN-resolutie over bezette
gebieden in Israël
Het is werkelijk ongelooflijk hoe de
voortdurend herhaalde leugens rond Israël gretig worden geslikt en er momenteel
als algemeen aanvaarde waarheden uitgebraakt worden. Verdragen, wetten en ook
Gods Woord worden genegeerd of vergeten. Een van de meest opvallende leugens
gaat over de “bezette gebieden”. Israël zou Arabisch/Palestijns grondgebied
bezetten. Bijna iedereen spreekt over Israël als een ‘bezettende macht’ en over
de Israëlische mensen die in Judea en Samaria wonen, als ‘kolonisten’. Zelfs
pers die zich “Christelijk” noemt doet daar gewoon in mee en wauwelt de
internationale media na.
Deze maand (april 2011) is het 91 jaar
geleden dat de overwinnaars in de Eerste Wereldoorlog (WO I) in de Italiaanse
plaats San Remo bij elkaar kwamen. Daar zijn de Joodse nationale rechten op het
toenmalige Palestina aanvaard. Aan de San Remo Conferentie namen de Eerste
Ministers van Engeland (Lloyd Jones), van Frankrijk (Millerand) en van Italië
(Nilli) plus de Japanse ambassadeur Matsui deel. Zij namen een resolutie aan
waarin staat dat in het toenmalige Palestina een Joodse natie moest worden
gevestigd. Deze resolutie werd in 1922 door de Volkenbond bevestigd. De San
Remo Resolutie luidt als volgt:
“De Hoge Overeenkomende Partijen stemmen
overeen ... om het bestuur over Palestina toe te vertrouwen, binnen de grensen
die vastgesteld worden door de voornaamste Geallieerde Machten, aan een
Mandaat-macht, die door genoemde Machten wordt gekozen. Deze Mandaat-macht zal
verantwoordlijk zijn om de verklaring die oorspronkelijk op 8/11/1917 door de
Britse regering is uitgegeven (hiermee
wordt bedoeld de zogenaamde Balfour-verklaring, die als een soort grondslag
voor de Joodse staat gezien wordt) en overgenomen door de andere Verenigde
Machten ten gunste van het vestigen in Palestina van een nationaal tehuis voor
het Joodse volk, waarbij duidelijk begrepen moet worden dat niets gedaan zal
worden ten nadele van de burgerlijke en religieuze rechten van de bestaande
niet-Joodse gemeenschappen in Palestinaof van de rechten en politieke status
die Joden in andere landen genieten”.
De internationale gemeenschap heeft dus
officieel erkend (de Geallieerden in 1920 en de Volkenbond in 1922) de
nationale rechten van het Joodse volk in en op het land Israël. Op dit moment
is het speciaal van belang dat er in die Resolutie dergelijke rechten voor de
Arabieren niet worden erkend. Alleen de bestaande “burgerlijke en religieuze
rechten van de bestaande niet-Joodse gemeenschappen in Palestina” moesten
worden gehandhaafd. Maar zelfs het noemen van ‘politieke of nationale rechten’
van Arabieren is specifiek in genoemde Resolutie nagelaten. Wel zijn tijdens de
San Remo conferentie en daarna door de Volkenbond politieke rechten in vier
andere mandaatgebieden gegeven: Libanon, Irak, Syrië en later ook nog
(Trans)Jordanië. Maar niets over “Palestijnen” of een Arabische staat in het
toenmalige Palestina. Inderdaad is nog later een stuk van Palestina, ten Oosten
van de Jordaan, Jordanië geworden. Dus de “Palestijnen” hebben in feite hun
staat al.
Zo heeft de San Remo Conferentie de weg
gebaand voor het Britse Mandaat voor Palestina en het implementeren van de
Balfour-Verklaring. Via de Volkerenbond en in de jaren 1947/1948 de VN kregen
de Joden feitelijk het recht zich overal in die gebieden, dus de gebieden ten
westen van de Jordaan, te vestigen. Er is dus inderdaad sprake van “bezette
gebieden” of van “kolonisten” of van önwettige nederzettingen”. De
“Palestijnen” zijn de echte bezetters, maar door de aanhoudende omkeerleugens
wordt Israël als bezetter gebrandmerkt. Helemaal tegen de internationaal
gaccepteerde overeenkomsten in. Over de Bijbelse aspecten vindt u in de vele
artikelen op deze site veel gegevens.
Bron : http://janvanbarneveld.nl/actueel/israel/196-bezette-gebieden
