Maak u een ark van goferhout; met kameren zult gij deze ark maken; en gij zult die bepekken van binnen en van buiten met pek. En aldus is het, dat gij haar maken zult: driehonderd ellen zij de lengte der ark, vijftig ellen haar breedte, en dertig ellen haar hoogte. Gij zult een venster aan de ark maken, en zult haar volmaken tot een elle van boven; en de deur der ark zult gij in haar zijde zetten; gij zult ze met onderste, tweede en derde [verdiepingen] maken. (Statenvertaling)

Noach kreeg van God de opdracht een ark te bouwen van pijnboomhout. Maak daar verschillende ruimten in en bestrijk hem van binnen en van buiten met pek. De oppervlaktematen van de ark zijn: 150 meter lang, 25 meter breed en 15 meter hoog. Noach moest er een lichtopening in aanbrengen en aan de bovenkant één el openlaten; de ingang moest hij in de zijkant maken. De ark moet een benedenverdieping krijgen en daarboven nog twee verdiepingen.

De ark blijkt het beste en meest stabiele bootmodel te zijn dat er bestaat. Het heeft de ideale afmetingen en de ideale verhoudingen in lengte, breedte en hoogte voor een zeeschip dat niet aangedreven wordt door een zeil of moter. Naar dat model worden nog steeds grote zeeschepen gebouwd, bijv. mammoettankers.

Vergeleken met de ark van Noach zijn de boten uit andere zondvloedverhalen op de wereld erg primitief en onwetenschappelijk. Neem bijvoorbeeld het zondvloedverhaal uit Babylon, het Gilgamesj Epos. In dat verhaal overleeft de hoofdpersoon, Utanapisjtim, de zondvloed in een boot die de vorm heeft van een kubus. En dat blijkt nu juist het minst stabiele bootmodel te zijn dat er bestaat. Tijdens verblijf op open water zal het langzaam over de golven gaan rollen. Het is niet moeilijk te onderscheiden welk van de twee zondvloedverhalen de meest oorspronkelijke is en wetenschappelijk de meest verantwoorde.

Bron : "Moderne Wetenschap in de Bijbel" van drs. Ben Hobrink, blz. 16