De zegeningen van een diep zondebesef

Christus Jezus is in de wereld gekomen om zondaren te behouden, onder welke ik een eerste plaats inneem. (1 Timotheüs 1:15)

Paulus geeft ons in zijn brieven elke keer weer een helder inzicht in de betekenis van Jezus’ leven, sterven en opstaan uit de dood. De gelovige in Christus mag weten in Hem geborgen te zijn, door Hem rechtvaardig te zijn, en met Hem te leven tot in eeuwigheid. Ik stel me zo voor dat Paulus bij het schrijven van zijn brieven diep bewogen moet zijn geweest, vanuit zijn hart heeft geschreven en soms met grote vaart en overtuiging de zinnen heeft gedicteerd of op papier heeft gezet. Hij wist wat het is te roemen in Christus, hij kende de diepe vreugde in de Heer. Zijn hart was vervuld met jubelzang bij het overdenken van wat God voor ons deed in Jezus Christus.

Deze vurigheid van geest staat niet los van het diepe zondebesef dat Paulus tegelijkertijd had. Meerdere keren beschrijft hij zichzelf als degene die de eerste plaats inneemt onder de zondaren, als de grootste aller zondaren. Juist omdat hij zich zo bewust is van de ontoereikendheid van zijn eigen gerechtigheid was hij zo intens blij met de toereikendheid van de gerechtigheid van Jezus Christus. Juist omdat hij kon treuren om zijn eigen zonden vond hij troost in het evangelie. Zondebesef en vreugde in de Heer gaan gelijk op.

Ook vandaag de dag geldt nog steeds dat mensen pas gaan waarderen wat Jezus voor hen heeft gedaan als ze iets gaan inzien en ervaren van hun eigen zondigheid. Wanneer je er achter begint te komen dat er veel zonde in je leven is, en dat je zelf niet in staat bent om jezelf van de schuld en de kracht van die zonde te bevrijden, dan ga je tot Christus voor vergeving en reiniging. En wanneer je dat bij Hem ook daadwerkelijk vindt, dan word je diep van binnen zo blij, dat je je hele hart aan Hem wilt geven. Dan word je zelf ook vurig van geest.

Hoe langer hoe meer groeit bij mij de overtuiging dat de gemeente van Christus in Nederland in onze tijd meer dan wat dan ook een besef nodig heeft van de diepte van de zonde. Oppervlakkigheid en laksheid in de kerk komen voort uit een ingeslapen toestand ten aanzien van het probleem van ons eigen hart. Wanneer wij alleen maar spreken over de liefde van God en mensen alleen maar zeggen dat ze Jezus moeten aannemen omdat Hij hen dan zal helpen en bijstaan, dan zullen de meeste mensen zeggen: ik kan het ook wel alleen. Wanneer wij niet meer spreken over de realiteit van de zonde en het oordeel zullen er weinig mensen tot geloof komen en zullen wijzelf nooit diepgang in ons geestelijke leven gaan ervaren. Zonde is veel meer dan daden. Daden zijn alleen maar het topje van de ijsberg. Onder het wateroppervlak van de ijsberg zit een hoeveelheid ijs die tientallen malen zo groot is. Dat zijn onze zondige houdingen, onze trots, hebzucht, begeerte, afgunst, jaloezie, ongeloof, ongezeglijkheid, niet werkelijk willen luisteren naar de Heer, eigenwijsheid, voor god spelen, ons onafhankelijk van Hem door het leven gaan, onze gebedsloosheid, ons ijdel eerbejag, enz.enz. Uit die houdingen komen zondige daden voort. Uit een houding van afgunst komt roddel en ruzie voort. Uit een houding van hebzucht komt het dienen van de Mammon voort en het verwaarlozen van ons huwelijk en onze kinderen omwille van onze carrière. En zo is er zo veel. Wanneer wij over deze dingen niet spreken zijn wij als de valse profeten die de wond bedekken en zeggen: vrede! vrede!, terwijl er geen vrede is. Ware profeten leggen de wond open, opdat die kan genezen.

Zalig zijn zij die treuren, want zij zullen vertroost worden, zei Jezus (Matt. 5:4). Troost is er pas echt als we eerlijk leren kijken naar onszelf, verdriet kennen over de onbetrouwbaarheid van ons eigen hart, en daarom gaan vertrouwen op de genade van God in Christus alleen. Het lijkt een tegenstelling: zalig ben je als je treurt. Maar het is het niet. Oh het geluk van degene die zichzelf heeft leren kennen én het evangelie heeft begrepen! Het verdriet en de vreugde trekken dan samen op.

Zondebesef leidt tot waarachtig geloof, werkt reinigend in ons leven (we gaan de zonde schuwen) en maakt ons nederig (minder veroordelend) naar elkaar. Als u verlangt naar herleving van de kerk en opwekking in onze samenleving, bid dan dat de Heilige Geest zal komen om ons vooral te overtuigen van zonde. Dat is de enige weg tot geestelijke vernieuwing en uitbundige vreugde in Christus.

Ds. Oscar Lohuis

Uit: Het Zoeklicht van 1 december 2007

Bron : http://www.goednieuws.info/index.php?option=com_content&task=view&id=81&Itemid=132