Wat zegt de bijbel?
Ons lichaam is net als onze ziel niet van ons zelf maar van onze schepper. God zelf. Zoals we in dit stoffelijke lichaam zijn geboren uit deze aarde waar de satan regeert, (over de mensen die zich niet door Jezus laten redden)kunnen we dus niet voor God bestaan. Jezus leert ons de noodzaak tot wedergeboorte.We moeten opnieuw geboren worden, niet meer uit de zondige aarde, maar uit GOD! Ons aardse lichaam heeft dus een einde. Maar het blijft een geschenk van God, en een tempel van Zijn Heilige Geest. Rekening houdend met het bovenstaande is het ons inziens al ongepast om lichamen van mensen te verbranden. Verder heeft de keuze van crematie vaak alles te maken met de verwachting na het sterven. We leven als Christenen in de verwachting van de opstanding der doden, en de wederkomst van Gods Zoon, Jezus Christus. (En van de opname van de dan nog levende Gemeente van Jezus t.z.t.) De Bijbel leert ons dat uiteindelijk ALLE graven weer open zullen gaan. Ook in het oude testament lezen we al van de wederopstanding, dat God doodsbeenderen weer opnieuw tot leven wekt.

Begraven of cremeren en wat zegt de bijbel ervan?
De oorsprong van cremeren vinden we uitsluitend bij de heidense en niet joodse stromingen. Bij hun is er geen opstanding en om dat onmogelijk te maken liet men zich cremeren. Begrafenis is in de Bijbel de eerbare manier van lijkbezorging. Het wordt in de Bijbel als een schande gezien als een mens niet begraven wordt. Kijk o.a.: 1 Sam 17:44-46; 1 Kon 14:9,13; 2 Kon 9:10; Psalm 79:1-3; Pred 8:10; Jes 14:18-20. Begraven is de manier van lijkbezorging die bij de mens als Gods beeld dat in zonde gevallen is, past. Dat wordt nog duidelijk als we er op letten wat we in Bijbel over verbranding van lijken lezen.

Crematie in de Bijbel
Het verbranden van een lichaam heeft in de Bijbel met schande en straf te maken. De verbranding Het verbranden of verassen is een manier van lijkbezoring die juist schande en oneer uitdrukt.

Voorbeelden van verbranding en bijna verbranding in de Bijbel

Het volk Israel is het beloofde land binnengegaan. Het land Kanaan moet nu door het volk verder ingenomen worden. De eerste stad die ingenomen wordt is Jericho. De HERE zorgt daarvoor door de muren van deze stad te laten instorten. De HERE heeft gezegd dat niemand bij het veroveren van Jericho iets voor zichzelf uit de stad mag nemen. Het volk moet bij het innemen van Kanaan leren dat niet de volken die zij overwinnen aan hen welvaart en rijkdom geven. Dat komt van God alleen. Aan de HERE komt de rijkdom die er in Kanaan te vinden is toe. Door niet van wat er in Jericho voor zichzelf te nemen, kan het volk haar dankbaarheid aan de HERE laten zien. Dan is er toch nog een man, Achan die kostbare dingen uit de stad voor zichzelf meeneemt. We lezen wat de straf daarop is en dat die straf ook uitgevoerd wordt: “Dan moet degene die wordt aangewezen als de schuldige, verbrand worden, hij en al de zijnen, want hij heeft het verbond met de HEER geschonden. Wat hij gedaan heeft is voor het volk Israel een schanddaad. ...... Jozua zei: Jij hebt ons in het ongeluk gestort! Daarom zal de HEER jou vandaag in het ongeluk storten. Hij en al de zijnen werden door heel Israel gestenigd en verbrand.” De verbranding van hun lichamen moest laten zien dat ze een heel grote zonde gedaan hadden. (Jozua 2 : 15 t/m 25)

De gelovige koning Josia gaat naar Bethel. Hij vernietigt daar het heiligdom waar Israel heel lang de HERE door beelden vereerd heeft. Deze vernietiging is vervulling van een eerdere profetie (zie 1 Koningen 13). Wanneer Josia dat heiligdom vernield heeft, ziet hij de graven die er bij dat heiligdom zijn. Dat zijn mensen die zich juist bij het heiligdom hebben laten begraven omdat dat heiligdom voor hen heel veel waarde had. Wat doet Josia met de lichamen die in die graven daar liggen? Wat doet hij met de lichamen van mensen die zich tot in hun graf met de beeldendienst verbonden hebben? Hij laat hun botten uit de graven halen een laat die verbranden. Dit is weer een teken van straf en afschuw. Het is duidelijk dat verbranding, dat crematie ook hier het teken van straf is. Wat gebeurt er nog meer? Er is ook een graf van een echte profeet van de HERE. Deze man heeft niet met de beeldendienst daar meegedaan. Josia geeft opdracht om de overblijfselen van die man en van de profeet uit Samaria met rust te laten. (2 Koningen 23 : 15-18).

Conclusie
De Schrift maakt duidelijk dat begraven de manier van lijkbezorging is die met Gods wil in overeenstemming is. Als straf heeft God meerdere malen bevolen dat iemands lichaam verbrand moet worden. Het is ook duidelijk dat crematie, verbranding van het lichaam niet de gewone manier van lijkbezorging mag zijn. Crematie past niet bij echte beschaving. Het past niet bij een overheid, bij een volk, bij een mens die de HERE volgens Zijn Woord wil dienen.

Rituelen begraven in de tijd van de Bijbel

Een verplicht eerbetoon aan een dode. De rouwperiode duurde zeven dagen, maar deze termijn kon worden uitgebreid tot dertig en zelfs zeventig dagen. Men weende en vastte, sloeg zich op de borst, schoor het hoofd kaal, knipte de baard kort, verscheurde de kleren, legde aarde op het hoofd en kleedde zich in een rouwgewaad.