Bewijzen voor de Opstanding van Jezus Christus 

Mattheüs 27 : 57 - 66

Toen het avond geworden was, kwam er een rijke man van Arimathea, van wie de naam Jozef was en die ook zelf een discipel van Jezus was. Die ging naar Pilatus en vroeg om het lichaam van Jezus. Toen gaf Pilatus bevel dat het lichaam aan hem gegeven zou worden.  En Jozef nam het lichaam in ontvangst, wikkelde het in zuiver fijn linnen, en legde het in zijn nieuwe graf, dat hij in de rots uitgehakt had; en nadat hij een grote steen voor de ingang van het graf gewenteld had, ging hij weg. En daar waren Maria Magdalena en de andere Maria, die tegenover het graf zaten. De volgende dag, dat is de dag na de voorbereiding, kwamen de overpriesters en de Farizeeën bij Pilatus bijeen, en zeiden: “Heer, wij herinneren ons dat deze verleider gezegd heeft toen Hij nog leefde: Na drie dagen zal Ik opgewekt worden.“ Geef dan bevel dat het graf tot de derde dag toe beveiligd wordt, opdat Zijn discipelen Hem 's nachts misschien niet komen stelen en tegen het volk zeggen: Hij is opgewekt uit de doden. En dan zal de laatste dwaling erger zijn dan de eerste. Pilatus zei tegen hen: “Hier hebt u een wacht; ga heen, beveilig het naar uw beste weten. “ Zij gingen erheen en beveiligden het graf met de wacht, nadat zij de steen verzegeld hadden.

1 Korinthiërs 15 : 1 – 11

Verder maak ik u bekend, broeders, het Evangelie, dat ik u verkondigd heb, dat u ook aangenomen hebt, waarin u ook staat, waardoor u ook zalig wordt, als u eraan vasthoudt zoals ik het u verkondigd heb, tenzij dat u tevergeefs geloofd hebt. Want ik heb u ten eerste overgeleverd wat ik ook ontvangen heb, dat Christus gestorven is voor onze zonden, overeenkomstig de Schriften, en dat Hij begraven is, en dat Hij opgewekt is op de derde dag, overeenkomstig de Schriften, en dat Hij verschenen is aan Kefas, daarna aan de twaalf.

Daarna is Hij verschenen aan meer dan vijfhonderd broeders tegelijk, van wie de meesten nu nog in leven zijn, maar sommigen ook zijn ontslapen.  Daarna is Hij verschenen aan Jakobus, daarna aan alle apostelen. En als laatste van allen is Hij ook aan mij verschenen, als aan de ontijdig geborene. Ik immers ben de minste van de apostelen, die niet waard ben een apostel genoemd te worden, omdat ik de gemeente van God vervolgd heb. Maar door de genade van God ben ik wat ik ben, en Zijn genade voor mij is niet tevergeefs geweest. Integendeel, ik heb mij meer ingespannen dan zij allen; niet ik echter, maar de genade van God, die met mij is. Of ik het dan ben of zij, zó prediken wij en zó hebt u geloofd.

Geliefde gemeente van onze Here Jezus Christus, broeders en zusters, groot en klein,

Op 6 april dan dit jaar, was er in Rotterdam een groot muziekspektakel onder de titel: the Passion. Daarin werd op een bepaalde manier het verhaal verteld van het lijden van Jezus Christus. Een lijden dat eindigde met zijn kruisiging en dood. Zo'n 15 tot 20 duizend mensen waren er live bij in Rotterdam en ongeveer 1.7 miljoen kijkers volgden het stuk op de televisie. Het lijden en sterven van Jezus spreekt op de een of andere manier mensen aan. Dat blijkt ook uit het aantal films dat in de loop van de jaren juist over het lijden van Christus is gemaakt. De laatste film was die van Mel Gibson met de titel te Passion of the Christ. Een erg bloederige film die in ieder geval de wreedheid van de mens in beeld brengt. Overigens is dit niet iets van de laatste jaren, vroeger was ook al zo dat juist het lijden van Jezus tot de verbeelding van de mensen sprak. De oratoria van Bach rond het lijden van Jezus horen bij de topstukken uit de klassieke muziek. De Johannes Passion is bij vele bekend en de Mattheüs Passion is nog veel bekender.

Als we dan vervolgens kijken naar stukken rond de opstanding van Jezus uit de dood, dan is de oogst een stuk kleiner. Er zijn wel enkele klassieke stukken hierover. Een van Mahler en een van Bach's zoon Carl Philipp Emanuel. Deze zijn echter veel minder bekend. Ja, het is zelfs zo dat heel wat mensen dat het Paasfeest het feest is rond het sterven van Jezus Christus. Terwijl dat absoluut onjuist is. Het gaat om de opstanding van Jezus uit de dood. Dat is iets totaal anders. Toch is het ergens wel begrijpelijk dat het lijden van Jezus veel meer aanspreekt dan zijn opstanding. Want je hoeft geen christen te zijn om je tot op zekere hoogte in te leven in het lijden van Jezus. We hebben allemaal met lijden te maken en we ervaren allemaal pijn. Zelfs zoiets feestelijks als de geboorte van een kind gaat gepaard met lijden en bloed. Maar wat moet een mens met het verhaal over iemand die uit de dood opstaat? Dat roept ongeloof en scepsis op. Als je over de opstanding van Jezus uit de dood begint, haken veel mensen af. Daar geloven mensen niet in. Want dat kan niet. De apostel Paulus heeft dat zelf ook ervaren. Toen hij in Athene zo rond 50 na Christus over Jezus sprak kon hij eerst op de nodige nieuwsgierige luisteraars rekenen. Maar toen hij begon over Jezus' opstanding uit de dood, haakte het overgrote deel van de luisteraars af. Sommige mensen begonnen er grappen over te maken en anderen haalden de schouders op en gingen weg.

Maar als wij niet in de opstanding uit de dood geloven, dan kunnen we beter weggaan en de kerk sluiten. Zoals Paulus dat ook al aan de broeders en zusters in Korinthe schreef in het vervolg van hoofdstuk 15 van zijn eerste brief. 1 [Korinthiërs 15]

Wanneer de doden niet worden opgewekt, is ook Christus niet opgewekt. Maar als Christus niet is opgewekt, is uw geloof nutteloos, bent u nog een gevangene van uw zonden en worden de doden die Christus toebehoren niet gered. Als wij alleen voor dit leven op Christus hopen, zijn wij de beklagenswaardigste mensen die er zijn.

Dus als we de opstanding van de Heer Jezus uit de dood zouden loslaten, dan heeft het geen enkele zin om in Jezus Christus te geloven. Want dan is Jezus nog altijd dood en wat heb je van een dode te verwachten? Wat zou die voor je kunnen doen? Misschien wat inspiratie geven, maar daar houdt het mee op. Ik bedien u deze morgen het Woord van God onder het volgende thema:

In de opstanding van Jezus Christus uit de dood ligt onze hoop voor de toekomst.

We zullen zien:

1.      dat Jezus' opstanding uit de dood geloofwaardig is,

2.      dat Jezus' opstanding uit de dood alles anders maakt.

We zullen eerst zien dat Jezus' opstanding uit de dood geloofwaardig is.

Er zijn de nodige mensen, ook mensen die zich christenen noemen die zeggen dat het verhaal over Jezus' opstanding uit de dood op legendevorming berust. De leerlingen van Jezus konden niet geloven dat de man van wie ze zulke grote verwachtingen hadden, zo plotseling was gestorven. In hun hart leefde Jezus verder en daar hebben ze in de loop van de tijd het verhaal omheen bedacht van een werkelijke opstanding van Jezus uit de dood. Op zich een mogelijkheid  die je niet bij voorbaat mag uitsluiten. Een mogelijkheid die je in ieder geval moet onderzoeken om op zijn minst een redelijke reactie te kunnen geven op die verklaring van legendevorming.

Het eerste probleem waar de theorie van de legendevorming op vastloopt is het feit dat er minstens twee generaties voorbij moeten zijn gegaan voordat legendevorming een beetje kan beginnen. Wat logisch is, want als er nog allemaal mensen in leven zijn die de held hebben gekend dan worden verhalen die verzonnen zijn gauw ontmaskerd en niemand gelooft er meer in.

Misschien zou een fanatiek aanhanger van Pim Fortuin graag zien dat hij nog meer zou worden geroemd. En daarom zou hij beweren dat Pim Fortuin de gaven had om heel zieke mensen te genezen. Een dergelijke bewering zou zo ontzenuwd worden, zeker als daar nog allerlei details bij worden genoemd als de tijd en de plaats. Dat is simpel te controleren en het bedrog zou zo aan het licht komen. En ieder volgend bijzonder verhaal zou met nog meer scepsis ontvangen worden.

Als je met deze kennis in het achterhoofd de verhalen over Jezus' opstanding bestudeert, dan zul je ontdekken dat het niet eenvoudig is dit verhaal toe te schrijven aan legendevorming. Bijna alle geleerden zijn het erover eens dat de eerste brief van Paulus aan de kerk van Korinthe zo ongeveer het oudste document is uit het Nieuwe Testament. Het is geschreven ergens rond 55 na Christus. Dus een 20 jaar na Jezus sterven. In die kerk zijn er mensen die twijfelen of die opstanding echt heeft plaats gevonden. En hoe reageert Paulus daarop? Hij verwijst deze mensen door naar al die mensen die Jezus na zijn dood met eigen ogen hebben gezien. Daarom schrijft Paulus dat Jezus verschenen is aan Kefas, ook wel Petrus genoemd. Hij is vervolgens aan de twaalf leerlingen verschenen. Daarna is Hij verschenen aan meer dan vijfhonderd broeders en zusters tegelijk, van wie enkelen gestorven zijn, maar de meeste nu nog leven. Uiteindelijk heeft Paulus Jezus met eigen ogen gezien. Paulus verwijst de twijfelaars dus naar de mensen die Jezus met eigen ogen in levende lijve hebben gezien na zijn dood. Ga maar met die mensen praten als je me niet gelooft.

Iets soortgelijks komen we bij Mattheüs tegen. Die heeft zijn evangelie voor Joden geschreven. Dit waren mensen die getuigen zijn geweest van Jezus optreden en zijn sterven aan het kruis. Die mensen speldt je helemaal niets op de mouw. Zeker omdat de meeste van hen Jezus hebben verworpen. Mattheüs herinnert ze aan de Romeinse soldaten die wacht moesten houden bij het graf van Jezus om te voorkomen dat het lichaam van Jezus zou worden gestolen. Was het graf van Jezus onbewaakt geweest dan kon het lege graf goed verklaard worden door een grafroof. Maar de Joodse leiders waren doodsbang dat de leerlingen van Jezus dat lichaam zouden weghalen en dan zouden zeggen dat Hij was opgestaan. Dus ze namen uitgebreide maatregelen. Het lichaam van Jezus kon niet worden geroofd. Een uitgebreide wacht werd bij het graf geplaatst. Toen een engel bij het graf van Jezus verscheen waren ze echter zo bang dat ze beefden van angst en als dood op de grond vielen. En Jezus verliet het graf.

Enkele bewakers zijn toen na de hogepriesters gegaan om te vertellen wat er gebeurd was. En ze hebben het probleem opgelost door de soldaten een flinke som geld te geven en ze de opdracht te geven op om rond te bazuinen dat Jezus' leerlingen het lichaam van Jezus hebben weggehaald toen zij lagen te slapen. Zij zullen ook hun baas bewerken als hij van hun nalatigheid hoort. Ik weet niet hoe u in elkaar steekt, broeders en zusters, maar als ik steken heb laat vallen, dan hang ik dat meestal niet aan de grote klok. Ik loop niet te koop met mijn fouten en voor mijn gevoel doen de meeste mensen dat niet. En wat ik inmiddels weet van de militaire wereld doen soldaten dat al helemaal niet.  Welke soldaat gaat rond lopen vertellen dat hij zijn plicht heeft verzuimd en dat wat burgers uit de provincie hen te slim af zijn geweest. Hoe logisch is dat?

Nog meer dingen zouden te noemen zijn die het onwaarschijnlijk maken om het verhaal over de opstanding van Jezus toe te schrijven aan legendevorming. Bijvoorbeeld het feit dat alle evangelisten beschrijven dat de leerlingen van Jezus heel veel moeite hadden om te geloven dat Jezus was opgestaan. Ze konden het zelfs nauwelijks geloven toen Hij in levende lijve voor hen stond. Jezus' opstanding lag helemaal niet in de lijn van hun verwachtingen. Pas toen Jezus ze liet zien vanuit de boeken van het Oude Testament dat Hij moest sterven en dat Hij zou opstaan, groeide bij hen langzaam de overtuiging dat hun Leraar echt in levende lijve voor hen stond en dat Hij uit de dood was opgestaan. Dat maakt het dus erg onwaarschijnlijk dat ze zelf Jezus' opstanding uit de dood hebben bedacht. Het laatste dat ik in dit opzicht wil noemen is dat bijna alle apostelen een gewelddadige dood gestorven zijn. Waarom zou je je leven geven voor een leugen, voor iets dat je maar verzonnen hebt? Dan ben je toch een dwaas! Dat in de eerste plaats.

In de tweede plaats zullen we zien dat Jezus' opstanding uit de dood alles anders maakt.

Ik heb zo uitgebreid stil gestaan bij het verhaal van de legendevorming, omdat het zo ontzettend belangrijk is voor ons leven dat Jezus werkelijk uit de dood is opgestaan. Ieder mens gaat een keer dood. De dood is niet te stoppen. De dood is de grote vijand van het leven. De dood zorgt voor pijn, voor intens verdriet, voor diepe angst. Wat zou het leven er anders uitzien zonder de dood. En dat maakt de opstanding uit de dood door Jezus Christus zo belangrijk. Want het is de bedoeling van God dat Hij niet de enige is die uit de dood opstaat. Ook daar schrijft Paulus over aan de gemeente van Korinthe.  In vers 20 schrijft Hij dat Christus werkelijk uit de dood is opgewekt, als de eerste van de gestorvenen. In vers 23 herhaalt hij dat met iets andere woorden. De dood heeft niet langer het laatste woord. Er is toekomst na de dood. Ook voor onze lichamen die in de grond vergaan of als as verstrooid worden. De dood wordt door Jezus opstanding van zijn vernietigende kracht beroofd.

Maar niet alleen daarom is de opstanding van onze Heiland zo belangrijk. Want dat de dood in onze wereld aanwezig is, is het gevolg van onze zonden. Hij is de straf voor het feit dat wij niet zo zijn als God ons bedoeld had. Wij zijn geen mensen die in alle dingen God lief hebben. Wij zijn geen mensen die net zo intens van onze naaste houden als van onszelf. Terwijl dat wel de bedoeling is van God. Daarom heeft Hij de mens het leven gegeven. Om in liefde voor Hem en in liefde met zijn medemens te leven. Maar nu de mens dat niet kan, moet God zijn leven beëindigen. Zo kan hij niet voor de troon van God blijven bestaan. De opstanding van Jezus uit de dood betekent dat God ook op dat punt een nieuwe weg in kan slaan. Jezus heeft door zijn sterven aan het kruis de straf van God over de zonden van de mensen betaald. Hij heeft onze schuld bij God ingelost. En wie in Jezus Christus gelooft is door dat geloof één met Christus. En wie één is met Christus wordt door God aangezien alsof hij geen zonden heeft gedaan. Zo mag je met Jezus Christus rechtvaardig zijn in de ogen van God en met Hem leven. Zo begint wie in Jezus Christus gaat geloven een nieuw leven. Zodat we met Jezus Christus kunnen spreken van een nieuwe geboorte. Een wedergeboorte, die geestelijk is.

En zelfs dat is nog niet alles wat de Jezus' opstanding uit de dood voor een mens mag betekenen. Met de opstanding uit de dood begint Jezus een nieuwe mensheid.  Waar de oude mens niet voor God wil leven en zijn eigen zin wil doen en zelf zijn leven wil uitstippelen, zo ontstaat door Jezus een nieuwe mensheid. Met mensen die wel naar God willen luisteren. Met mensen die wel naar zijn geboden willen leven, omdat ze geloven dat deze goed zijn. Met mensen die met vallen en opstaan steeds meer op Jezus Christus gaan lijken. Daar mogen we nu nog niet al te hoog gespannen verwachtingen van hebben, maar een echt begin kan zeker gevonden worden in deze opnieuw geboren mensen.

Als Jezus Christus niet echt voor onze zonden gestorven is en niet echt uit de dood is opgestaan, dan is ons geloof gebaseerd op mooie woorden en verhalen die prachtige luchtkastelen beschrijven, maar die in werkelijkheid niets waard zijn. Want dan is dit leven uiteindelijk niets anders dan geluk hebben dan je een beetje in een goede tijd en op een goede plaats geboren wordt. Hopen dat je niet al te veel met ziekte, handicap en allerlei andere ellende te maken krijgt en er maar het beste van maken, voordat de dood je uit dit leven wegneemt. Heel onze kijk op dit leven, de dood en op het leven na de dood wordt beslist door de vraag of Jezus Christus werkelijk uit de dood is opgestaan. Ik geloof dat Hij leeft en de toekomst van mij en velen met mij heeft veranderd. 

Bron : "Bewijzen voor de opstanding van Jezus Christus", preek van ds. Van Groos, GKV-predikant, gemeente Spijkenisse/Hoogvliet, 13 mei 2012