De vervolging van christenen

De christelijke vervolging begon bij Jezus zelf. Hij werd tijdens zijn berechting ronduit gevraagd: "Bent u de messias, de Zoon van de Gezegende?" Jezus liet geen ruimte voor twijfel - Zijn eerste woorden waren "Dat ben ik". De religieuze elite in Jeruzalem wist wat Jezus hiermee zei - Het was ontzettend duidelijk voor hen dat Hij beweerde dat Hij God was. Daarom werd Jezus voor de misdaad van godslastering aan een Romeins kruis ter dood veroordeeld en werd Hij zo de eerste martelaar voor wat later de Christelijke Kerk zou worden.

Veel van de vroege discipelen van Jezus stierven voor hun geloof
De christelijke vervolging vormde een dramatisch onderdeel van de vroege kerkgeschiedenis. Een ieder, die vasthoudt aan het idee dat het leven, de dood en de herrijzenis van Jezus-Christus een door de mens opgezet bedrog was dat door een groep discipelen in elkaar werd gestoken, zou eens een keer naar de erfenis van het martelaarschap moeten kijken. Elf van de 12 apostelen, en een groot aantal van de andere vroege discipelen, stierven voor hun loyaliteit aan dit verhaal. Dit is frappant omdat zij allemaal getuigen waren van de vermeende gebeurtenissen rondom Jezus en toch tot in de dood doorgingen met het verdedigen van hun geloof. Waarom is dit dramatisch, als zo velen door de geschiedenis heen de martelaarsdood zijn gestorven voor een religieus geloof? Omdat mensen niet voor een leugen sterven. Kijk eens naar de menselijke aard door de geschiedenis heen. Geen samenzwering kan in stand worden gehouden wanneer leven of vrijheid op het spel staan. Sterven voor een geloof is één ding, maar wanneer talrijke ooggetuigen sterven voor een zaak waarvan zij weten dat het een leugen is, dan is dat heel wat anders.

Lijst van vroege martelaren die ooggetuigen waren van het leven van Jezus
Hier volgt een verslag van de vroege christelijke vervolging, samengesteld uit talrijke bronnen buiten de Bijbel, waarvan de belangrijkste Foxes’ Christian Martyrs of the World (oftewel: Christelijke Martelaren van de Wereld) is:

Stefanus
Rond 34 na Christus, een jaar na de kruisiging van Jezus, werd Stefanus Jeruzalem uitgegooid en tot de dood gestenigd. Ongeveer 2000 christenen ondergingen het martelaarschap in Jeruzalem in deze tijd.

Jakobus

Ongeveer 10 jaar later werd Jakobus  gedood, de zoon van Zebedeüs en de oudste broer van Johannes, toen Herodus Agrippa aan kwam als gouverneur van Juda. Agrippa verafschuwde de christelijke sekte van de Joden en vele vroege discipelen stierven tijdens zijn heerschappij een martelaarsdood, waaronder Timon en Parmenas.

Filippus

Rond 54 na Christus stierf Filippus, een discipel uit Betsaïda in Galilea, de martelaarsdood in Heliopolis, in Phrygia. Hij werd gefolterd, in de gevangenis gegooid, en daarna gekruisigd.

Mattheüs

Ongeveer zes jaar later stierf Mattheüs, de belastinginner uit Nazaret die één van de Evangelieboeken schreef, in Ethiopië de martelaarsdood door het zwaard toen hij daar aan het prediken was.

Jakobus

Jakobus, de broer van Jezus, was de administrateur van de vroege kerk in Jeruzalem en was de schrijver van het Bijbelboek met dezelfde naam. Op de leeftijd van 94 jaar werd hij geslagen en gestenigd, en uiteindelijk werden zijn hersenen met een knuppel tot pulp geslagen.

Mattias

Mattias was de apostel die de vrijgekomen post van Judas invulde. Hij werd in Jeruzalem gestenigd en vervolgens onthoofd.

Andreas

Andreas was de broer van Petrus die door heel Azië heen preekte. Bij zijn aankomst in Edessa werd hij gearresteerd en aan een kruis gehangen, waarvan de twee uiteinden overdwars in de grond werden gestoken (dit is waar de naam “Andreaskruis” vandaan komt).

Marcus

Marcus werd door Petrus tot christen bekeerd en hij schreef Petrus’ verslag over Jezus in zijn Evangelie. Marcus werd door de bevolking van Alexandrië in stukken gescheurd voor Serapis, hun heidense idool.

Petrus

Het lijkt er op dat Petrus in Rome ter dood werd veroordeeld en gekruisigd. Jerome stelt dat Petrus op eigen verzoek ondersteboven werd gekruisigd, omdat hij zei niet waardig te zijn om op dezelfde manier als zijn Heer (= Jezus) te worden gekruisigd.

Paulus

Paulus leed in de eerste vervolging onder Nero. Het geloof van Paulus was zo dramatisch, zelfs met het martelaarschap in het vooruitzicht, dat de autoriteiten hem naar een besloten plaats brachten om daar door het zwaard geëxecuteerd te worden.

Judas

In ongeveer 72 na Christus werd Judas, de broer van Jakobus die gewoonlijk Taddeüs werd genoemd, in Edessa gekruisigd.

Bartolomeüs

Bartolomeüs preekte in verschillende landen en vertaalde het Evangelie van Matteüs in het Indisch. Hij werd barbaars afgeranseld en toen door de heidenen aldaar gekruisigd.

Tomas

Tomas, ook wel Didymus genoemd, preekte in Parthia en India, waar hij door een groep heidense priesters met een speer werd doorboord.

Lucas

Lucas was de auteur van het Evangelie met zijn naam. Hij reisde met Paulus door verscheidene landen en wordt verondersteld door heidense priesters in Griekenland aan een olijfboom te zijn opgehangen.

Barnabas

Barnabas, uit Cyprus, werd in 73 na Christus zonder veel bekende feiten vermoord.

Simon

Simon, met de achternaam Zelotes, preekte in Mauretanië, Afrika en zelfs in Groot-Brittannië, waar hij in ongeveer 74 na Christus werd gekruisigd.

Johannes

Johannes, de “geliefde discipel”, was de broer van Jakobus. Vanuit Efeze werd hij naar Rome bevolen, waar hij in een ketel met kokende olie werd gegooid. Als door een mirakel ontsnapte hij, zonder verwondingen. Domitianus verbande hem daarna tot het eiland Patmos, waar Johannes het laatste boek van de Bijbel, Openbaring, schreef. Hij was de enige apostel die aan een gewelddadige dood ontsnapte.

De kerk groeide ontzettend snel ondanks de afgrijselijke dood van velen
Maar de vervolging van Christenen vertraagde de groei van het Christelijk geloof in de eerste paar eeuwen na Jezus niet. Zelfs nadat de vroege leiders hun afschuwelijke dood stierven, bloeide het Christendom in het hele Romeinse Rijk op. Hoe kan deze historische registratie van martelaarschap gezien worden als iets anders dan krachtig bewijs voor de Waarheid van het Christelijk geloof – een geloof dat gefundeerd is op historische feiten en ooggetuigenverslagen.