Moeten Christenen om vergeving van hun zonden blijven vragen?

Een veel gestelde vraag is: “Wat gebeurt er als ik zondig en ik kom te overlijden, voor ik de kans heb gehad om het aan God te belijden?” Een andere veel voorkomende vraag is: “Wat gebeurt er als ik een zonde heb begaan, maar hem vergeten ben en hem nooit bij God kan neerleggen?” Deze beide vragen berusten op een verkeerde veronderstelling. Redding ontvang je als christen niet door zoveel mogelijk al je begane zonden te belijden voor je sterft. Redding is niet gebaseerd op de vraag of een christen al zijn zonden belijdt en berouw heeft. Zeker moeten we onze zonden aan God belijden zodra we ons ervan bewust zijn dat we gezondigd hebben. Echter, het is niet altijd nodig om God om vergeving te vragen voor onze zonden. Als we onze hoop op redding in Jezus Christus stellen, dan zijn al onze zonden vergeven. Dat is inclusief verleden, heden, en toekomst, groot of klein. Een christen hoeft niet steeds om vergeving te vragen of berouw te hebben van zijn zonden om te weten dat zijn zonden vergeven zijn. Jezus stierf om de straf voor onze zonden te betalen en als ze zijn vergeven, zijn ze allemaal vergeven (Kolossenzen 1:14; Handelingen 10:43).

Wat wij moeten doen, is onze zonden bekennen: “als wij onze zonden bekennen, dan zal Hij die trouw en rechtvaardig is, ons onze zonden vergeven en reinigen van alle kwaad” (1 Johannes 1:9). Maak alsjeblieft bij deze tekst de aantekening dat dit tekstgedeelte niet betekent dat we God om vergeving moeten vragen. Deze tekst zegt ons christenen nergens dat we God om vergeving moeten vragen. 1 Johannes 1:9 vertelt ons wat we moeten doen en dat is het bekennen van onze zonden aan God. Het woord “bekennen” betekent “ermee instemmen.” Wanneer we onze zonden aan God bekennen, dan stemmen we met Hem in dat we verkeerd bezig zijn geweest en dat we hebben gezondigd. God vergeeft ons door middel van die bekentenis, gebaseerd op het feit dat Hij “trouw en rechtvaardig is”. Hoe is God “trouw en rechtvaardig”? Hij is trouw door onze zonden te vergeven zoals Hij beloofd heeft te doen, aan iedereen die Jezus als Redder aanneemt. Hij is rechtvaardig, door Jezus' offer voor onze zonden te accepteren en door te erkennen dat onze zonden hierdoor inderdaad vergoed zijn.

1 Johannes 1:9 laat ons zien dat vergeving op een bepaalde manier afhankelijk is van het bekennen van onze zonden aan God. Hoe werkt dit nu als al onze zonden al zijn vergeven op het moment dat we Jezus aannemen als onze Redder? Het lijkt erop dat wat de apostel Johannes hier omschrijft betrekking heeft op een relationele vergeving. Al onze zonden zijn “positioneel gezien” vergeven op het moment dat we Jezus Christus erkennen als onze redder. Deze “positionele” vergeving garandeert onze redding, een belofte van eeuwig leven in de hemel. Als we voor God staan na de dood, zal Hij ons de toegang tot de hemel niet willen weigeren om onze zonden. Dat is “positionele” vergeving. Het principe van “relationele” vergeving, is gebaseerd op het feit dat als we zondigen, we God beledigen en Zijn Heilige Geest krenken (Efeziërs 4:30). Hoewel God al onze zonden vergeven heeft die we begaan, hebben onze zonden toch als gevolg dat ze onze relatie met God belemmeren of totaal blokkeren. Een kind dat zondigt tegen zijn vader, wordt niet verstoten uit de familie. Een Godvrezende vader zal zijn kinderen onvoorwaardelijk vergeven. Maar tegelijkertijd zal een goede relatie tussen vader en kind niet kunnen worden bereikt, tenzij de relatie hersteld wordt. Dit kan alleen gebeuren als het kind zijn misstappen belijdt aan zijn vader en zijn of haar excuses aanbiedt. Dat is de reden dat wij onze zonden aan God belijden....niet om onze redding te realiseren, maar om ons weer op het pad te brengen, dicht bij Hem, een God die van ons houdt en ons al heeft vergeven.