hoofdmenu | Zoek op Categorie | Zoek op Trefwoord | Nieuw | Zoeken | Bijbel
Oprichting Taizé
De organisatie Taizé is in 1940 opgericht door Roger Schultz. Door het uitbreken van de oorlog kwam de toen 25-jarige Schultz tot de overtuiging dat hij mensen moest bijstaan die hulp nodig hadden. In het Franse dorpje Taizé kocht hij een huis met gebouwen. Zo heeft hij tijdens de oorlog vele mensen opgevangen, ongeacht hun afkomst of geloof. De omstandigheden waaronder hij begon waren armoedig. Zo was er weinig voedsel en geen stromend water. In 1949 verbonden zeven broeders zich met elkaar in celibaat, gemeenschapsleven en grote eenvoud. Zo begon de huidige beweging van Taizé, onder leiding van Robert Schulz, die zich nu Frére Robert laat noemen.
Wat is Taizé?
De Taizé is een broederschap waar je lid van kunt worden door je aan de leefregels te houden die er zijn voor deze leefgemeenschap. Het is een beetje te vergelijken met een klooster. De beloften die je uitspreekt voordat je in mag treden komen overeen met een huwelijksgelofte tussen man en vrouw. De nieuwe broeders krijgen na hun belofte ook een ring als symbool van hun relatie met Christus.
Elke week zijn er bijeenkomsten voor duizenden jongeren in Taizé. Het hoogtepunt is echter rond Pasen waar honderdduizenden jongeren op af komen. Ook in Nederland zijn er vele afdelingen van Taizé. Wereldwijd zijn er vele gemeenschappen waar zoals gezegd veelal jongeren bij elkaar komen.
Taizé is ook een jaarlijks terugkerend evenement waarin vooral jongeren uit alle delen van de wereld en uit alle kerken samen komen om te bidden, te zingen en te leren uit de bijbel.
Oecumenische beweging
In eerste instantie lijkt dit een goed teken, echter het grote gevaar van deze beweging is dat het een oecumenische beweging is. Taizé ziet in ieder gelovige de tegenwoordigheid van Christus. Er worden dus ook geen leerstellingen getoetst of in twijfel getrokken.
De diensten dragen het stempel van harmonie en eenheid. Zeker in de tijd waar we nu in leven zijn velen op zoek naar dit soort waarden. Zo worden tijdens de bijeenkomsten religieuze teksten bestudeerd, en wordt er samen gezongen en gebeden. Men mediteert en bekijkt ook nadenkend iconen.
Nadat Frére Rogers in 2005 op gewelddadig wijze is gestorven neemt Frére Alois het over. Om de eenheid te bewerken onder de christenen is hij op bezoek gegaan bij de paus, bij orthodoxe patriarchen en de bisschop van Canterbury.
Dwaalleer
De leer van Taizé wordt christelijk genoemd. Als we echter goed kijken naar wat er wordt geleerd dan moeten we deze leer en beweging afwijzen als een dwaalleer.
Kenmerkend voor de gebedsmomenten zijn de liederen die gezongen worden. Deze zijn vaak één of twee zinnen lang en worden continu herhaald. De gedachte hierachter is dat het in je onderbewustzijn plaats vindt en zo de hele dag kan dienen als een meditatie naar God toe.
Dit is tegenwoordig ook bekend onder de naam contemplatief gebed, een herhaling van woorden zoals ook de heidense godsdiensten leren, ook wel bekend als mantra.
Verder heeft het ook een hoop weg van de Katholieke diensten. Er wordt het “ heilig” brood en wijn uitgedeeld. Dit staat symbool voor het avondmaal, zoals ik het lees is dat echter een katholieke versie van het avondmaal waarin het brood en de wijn het echte lichaam en het echte bloed van Jezus worden bij inname. Dat wordt ook geleerd in de Katholieke kerk.
Ook wordt er in de leer van Taizé het bestaan van de hel gebagatelliseerd. In de brief van Taizé 6/2005 wordt er geleerd dat we niet met strenge woorden angst mogen zaaien.
Het is dus een ernstige misvatting als je, met een beroep op de strenge woorden van Jezus, angst zaait en deze angst gebruikt om je eigen doelen te bereiken, ook al zijn ze van spirituele aard. De hel verkondigt op paradoxale wijze het goede nieuws dat het licht overal straalt, zelfs voor degenen die hun ogen gesloten houden uit angst of ergernis. (Taizé 6/2005)
Dit is echter wat Jezus Zelf zegt:
Maar Ik zal u laten zien voor Wie u bevreesd moet zijn: Wees bevreesd voor Hem Die, nadat Hij gedood heeft, ook macht heeft in de hel te werpen. Ja, Ik zeg u, wees bevreesd voor Hem! (Lucas 12:5)
In bovenstaande brief wordt gesproken over Jezus als een Persoon Die enkel vriendelijke woorden spreekt en niet het slechte geweten aanspreekt. Dit is in tegenspraak met wat Jezus Zelf zegt. In de evangeliën zegt Hij dat Hij niet gekomen is om vrede te brengen maar het zwaard. Hij is niet gekomen om ons over de bol te aaien. Dat is echter wel wat er vanuit Taizé geleerd wordt.
Zo worden velen, vooral jongeren, op een dwaalspoor geleid. Door deze leer zullen ze nooit leren wat een hekel God heeft aan de zonden van de mensheid. Door deze leer zullen ze nooit tot besef komen dat Jezus aan het kruis moest sterven als offer voor onze zonden.
Volgens de leer van Taizé maakt het niet uit wat de leer is waar je voor staat. Het gaat om vertrouwen. Vertrouwen op God, vertrouwen in elkaar. Helaas wordt er niet geleerd dat mensen zondaars zijn die, als ze niet het offer van Jezus accepteren en vertrouwen op het kruis, voor eeuwig verloren zullen gaan.
Vanuit de leer van Taizé is Jezus niet de Enige Weg, de Waarheid en het Leven. De Taizéleer is een leer van vroom leven met een goddelijke insteek die de mens zal verbeteren in het leven met zijn medemens.
Door te leven volgens de leefregels van Taizé zullen er velen zijn die voorbijgaan aan het kruis en het offer van Jezus. Laat u dus niet in met deze leer. De buitenkant lijkt zo mooi, de insteek van degenen die er naar toe gaan kan oprecht zijn, maar de weg waar je jezelf op begeeft is een dwaalleer.
Geraadpleegde bronnen:
http://www.taize.fr/nl_article6635.html
http://nl.wikipedia.org/wiki/Gemeenschap_van_Taiz%C3%A9#Muziek_uit_Taiz.C3.A9
http://taize.jongerenwebsite.nl/taizeimpressie.htm
http://www.taize.fr/nl_rubrique460.html
Middernachtsroep nr. 05 -2011
Bron : http://www.rejoicenow.nl/page/taize-dwaalleer
Frčre Alois, de prior van Taizé was van oorsprong Duits, met Franse nationaliteit sinds 1984 en was katholiek. Na Taizé een aantal malen bezocht te hebben, bleef hij er een aantal maanden als vrijwilliger (‘permanent’) helpen bij de ontvangst van jongeren. Aan het eind van deze periode ontving hij het gebedskleed van de gemeenschap. Dit was in 1974. Vanaf dat moment heeft hij altijd in Taizé gewoond. In de eerste maanden dat frčre Alois prior was, legde hij, samen met andere broeders, verschillende bezoeken af: aan paus Benedictus XVI, aan de orthodoxe patriarch Bartolomeüs van Constantinopel, aan de Wereldraad van Kerken, die bijeen was in Porto Alegre (Brazilië), aan de orthodoxe patriarch van Moskou, Alexis II, en aan de aartsbisschop van Canterbury, Dr. Rowan Williams.
Johannes Paulus II bezoekt Taizé
Paus Johannes Paulus II besloot om tijdens zijn reis door Frankrijk ook Taizé te bezoeken. De paus was in Lyon en ging ook nog naar Paray-le-Monial, Ars en Annecy. . U weet hoezeer ik mijnerzijds de oecumene beschouw als een noodzakelijke taak die op mij rust, als een pastorale prioriteit in mijn ambt, waarbij ik reken op uw gebed.
Benedictus XVI spreekt over frčre Roger
Op woensdag 17 augustus 2005 sprak de paus over de dood van frčre Roger aan het eind van de algemene audiëntie te Castelgandolfo:
Aan het eind van deze brief schrijft hij dat hij zo spoedig mogelijk naar Rome zou willen komen om me te ontmoeten en om me te vertellen dat “onze gemeenschap van Taizé graag samen met de Heilige Vader op weg wil gaan”. En met eigen hand schrijft hij: “Heilige Vader, ik verzeker u dat ik mij diep met u verbonden voel.”
De diepe kern van goedheid aanboren
Jarenlang kwam Paul Ricśur, een filosoof van protestantse huize, regelmatig naar Taizé. Hij overleed in 2005. Hij was 92 jaar. De volgende tekst is de weerslag van een gesprek met hem tijdens zijn verblijf in Taizé in de Goede Week van het jaar 2000.
Wat ik kom zoeken in Taizé? Ik zou zeggen een soort zelftest met wat ik ten diepste geloof, namelijk dat wat men religie noemt te maken heeft met goedheid. Wij zijn dat wat vergeten, vooral in sommige christelijke tradities. Ik bedoel dat men geneigd is religie te vernauwen tot een gesloten systeem waar schuld en kwaad centraal staan. Natuurlijk onderschat ik dit probleem niet. Ik ben er immers tientallen jaren intensief mee bezig geweest. Maar ik heb er als het ware behoefte aan om aan te tonen dat goedheid uiteindelijk sterker is dan het kwade, zelfs het meest afschuwelijke. En als religies een zin hebben, dan bestaat die eruit dat de diepe kern van goedheid in de mens aangeboord wordt waardoor deze vrij baan krijgt. Welnu, hier in Taizé zie ik hoe goedheid, op allerhande manier, plotseling doorbreekt: in de hartelijkheid waarmee de broeders met elkaar omgaan, in hun rustige en discrete gastvrijheid, en in het gebed. Daar zie ik duizenden jongeren die nauwelijks op een rationele manier hebben leren denken over goed en kwaad, over God, genade, over Jezus Christus, maar bij wie een spontane neiging tot het goede is te bespeuren.
De taal van de liturgie
Het goede in de mens is veel wezenlijker en sterker dan het meest verderfelijke kwaad. Men moet dat niet alleen aanvoelen, maar er ook een taal aan geven. De taal van Taizé is niet de taal van de filosofie, noch zelfs van de theologie. Het is de taal van de liturgie.
Van negatief naar positief protest
Ik zou zeggen dat het begrip ‘zonde’ niet meer centraal staat, maar verdrongen is door de fundamentelere vraag van zin et zinloosheid, van absurditeit. (…) Onze beschaving heeft inderdaad God gedood, d.w.z. heeft het absurde en de zinloosheid laten prevaleren boven zingeving. Ik denk dat dit een uiting is van een diepgaand protest. Ik gebruik hier het woord protest dat niet alleen een negatieve, maar ook een positievere lading heeft. Het één komt voort uit het ander. Zo ontstaat de positieve bevestiging dat het Niets, het absurde, de dood niet het laatste woord hebben. En zo kom ik weer terug op het goede. Dit is niet alleen een antwoord op het kwade, maar vooral ook op de zinloosheid. Het woord ‘protest’ heeft te maken met ‘testis’: ‘getuige’; men ‘pro-testeert’ en dit gaat vooraf aan ‘attesteren’. In Taizé gaat men de weg van protest naar attest, het negatieve omzetten in iets positiefs. De omzetting gebeurt, zoals ik straks al zei, door de wet van het gebed, de wet van het geloof. Men zegt dus nee tegen iets dat negatief is. En ik denk dat dit gebeurt door het gebed.
Vanmorgen werd ik zeer geraakt door de gezangen die de vorm van een aanroepingsgebed aannemen: “O Christus…” Deze gezangen zijn niet beschrijvend van aard, noch geven ze voorschriften. Als je aan het zingen bent, voel je je aangespoord naar het hogere. Ze zijn een blije oproep tot God. Door zo te bidden en te zingen, wordt het goede in ons opgewekt.
Wie zal ons leren wat geluk is?
Ik hou veel van het woord ‘geluk’. Lang heb ik gedacht dat het óf te makkelijk óf te moeilijk was om over geluk te praten. Deze aarzeling heb ik achter me gelaten. Of liever: ik heb hem uitgediept door me te concentreren op het begrip geluk. Dit vat ik op in alle denkbare betekenissen, inclusief de Zaligsprekingen. Ik ben geneigd om te zeggen dat de formule van het geluk besloten ligt in “Gelukkig is degene die…” Het begrip geluk is dan voor mij een ‘(h)er-erkenning’, in de drie betekenissen van het woord: ik herken het bij mezelf, ik vind het prettig als de ander gelukkig is en ik ben erkentelijk voor wat ik aan niet-spectaculaire gaven van geluk heb meegekregen. Met name het geluk dat mijn geheugen goed functioneert. Zo genees ik me van de neiging om te vergeten. Vergeten is het tegendeel van geluk. Dat maakt het me mogelijk om én als filosoof te functioneren, die gevoed wordt vanuit het Griekse denken, én als lezer van de bijbel en het evangelie. Het begrip geluk wordt zo op twee onderscheiden manieren uitgelegd. Het beste in de Griekse filosofie komt voort uit nadenken over het geluk, het Griekse woord ‘eudeimon’ – bij Plato en Aristoteles was er sprake van eudeimonisme –; anderzijds voel ik me zeer thuis in de bijbel. Ik denk nu ineens aan het begin van psalm 4: “Wie zal ons leren wat geluk is?” Dit is een wat retorische vraag, maar het antwoord hierop is te vinden in de Zaligsprekingen. Deze vormen de gelukshorizon van iemand die goedwillend is. Immers het geluk is niet simpelweg wat ik niet heb, wat ik hoop te krijgen, maar ook wat ik, terugkijkend, prettig heb gevonden.
Drie vormen van geluk
Onlangs was ik aan het nadenken over de vormen die geluk aanneemt. Ik ben geneigd te zeggen dat geluk de vorm aanneemt van bewondering waar het de schepping of een mooi landschap betreft. En vervolgens, als tweede vorm, de herkenning van de ander. Neem het bruiloftsmodel uit het Hooglied. Geluk uit zich hier als jubelgezang. En tenslotte, de derde vorm: dat is het verwachtingsvol uitkijken naar de toekomst. Je verwacht nog iets van het leven. Ik hoop moedig te zijn als ik geconfronteerd word met ongeluk, maar ik ga ervan uit dat geluk mij te wachten staat. Ik gebruik hier met opzet “verwachtingsvol uitzien naar”, omdat ik denk aan de eerste brief aan de Korinthiërs die voorafgaat aan het beroemde hoofdstuk 13 over de liefde die alles begrijpt en alles vergeeft enz. Het hoofdstuk ervóór begint met: “Streef naar de grootste gave.” “Streef dit na, streef dit na!” Dus het geluk als je iets goeds en moois nastreeft, completeert het geluk dat zich uit in jubelzang of bewondering.
Een blijmoedige dienstbaarheid
Wat me hier allereerst opvalt in de dagelijkse liturgievieringen, in de diverse ontmoetingen, de maaltijden en de gesprekken, dat is dat iedereen op volstrekte voet van gelijkheid met elkaar omgaat. Ik heb soms de indruk dat door de geduldige en vanzelfsprekende nauwkeurigheid waarmee alles door ieder van de broedergemeenschap gedaan wordt, iedereen gehoorzaamt en niemand commandeert. Hieruit ontstaat de indruk van blijmoedige dienstbaarheid, van een gehoorzaamheid die genegenheid uitstraalt, ja, zoiets is het. Dit is dus volslagen tegengesteld aan het idee van onderwerping of zo maar in het wilde weg wat doen.
Deze in het algemeen wat smalle weg tussen wat ik net noemde, onderwerping en zomaar wat doen, wordt hier ruimschoots afgebakend door het leven in gemeenschap. Juist daarvan hebben allen die hieraan deelnemen – en deelnemen moet altijd actief zijn! – veel baat. Ik ben er één van die dit zo heeft ondervonden. Wij hebben baat bij deze vorm van genegenheid uitstraalt. Alsof we iets navolgen wat ons ten voorbeeld wordt gesteld. De broedergemeenschap legt geen model op dat intimiderend werkt, maar véél eer een model dat je op vriendelijke manier aanspoort. Ik vind dit een mooi woord, aansporing, omdat het van een andere orde is dan bevel en nog minder van dwang. Het begrip aansporing ligt evenmin op het vlak van wantrouwen of aarzeling wat schering en inslag is in het beroepsleven, het stadsleven of in het leven buiten werktijd. Het is deze rust die op anderen overslaat, die voor mij
Vertrouwen heeft het laatste woord
In Taizé vind je broeders die samen bidden en werken terwijl ze een heel verschillende en soms tegengestelde religieuze, etnische, culturele en taalkundige herkomst hebben. Ja, dit is mogelijk, Christus breekt scheidsmuren af. Deze historische en geografische verscheidenheid valt in het niet bij de grote verscheidenheid aan talenten. De gemeenschap is een bedrijvige bijenkorf. Sommigen scheppen voorwerpen van schoonheid, schilderen afbeeldingen, soms iconen; ze maken prachtig aardewerk dat het dagelijks leven meer glans kan geven. Anderen vertalen of drukken de belangrijkste teksten van de christelijke traditie. Ook wordt er veel gedaan aan taalstudies om te kunnen beantwoorden aan de internationale roeping van Taizé. Een bescheiden, maar wčl diep doorleefde voorproef van een mensheid die met zichzelf verzoend raakt, die zich laat omvormen. Daarnaar ziet de geschiedenis, met vallen en opstaan, tastenderwijze naar uit. Een geschiedenis waarvan de Geest die overal aan het werk is, alles ontkracht wat verduistert, maar daarentegen een helder licht laat schijnen op alles wat in een scheppingsproces tot stand wordt gebracht, of het nu gaat om kunst, wetenschap of spiritualiteit.
Iconen in het gebed
Iconen ondersteunen de schoonheid van het gebed. Zij zijn als vensters die openstaan op de werkelijkheid van Gods koninkrijk en die haar toegankelijk maken in ons gebed hier op aarde. Zij nodigen uit tot onze eigen ‘transfiguratie’, omvorming. Ook al is een icoon een afbeelding, zij is niet alleen maar een afbeelding of een versiering. Zij is het symbool van de incarnatie. Zoals het Woord zich tot onze oren richt, stelt een icoon de geestelijke boodschap aan onze ogen voor.
Voorbeden
In Taizé komen alle aanwezigen elke vrijdagavond samen voor het gebed rond het kruis. Ieder die wil kan dan bij het kruis komen om Christus zijn eigen lasten en die van anderen toe te vertrouwen.
De eucharistie
Jezus liet ons de eucharistie na. Wat wilde Hij daarmee zeggen?
Jezus stelt met dit gebaar op onnavolgbare wijze de kern van ons geloof als een brandend vuur present. In de Bijbel betekent het delen van je brood met iemand, het delen van je leven. Mensen die aan dezelfde tafel genodigd zijn, gelden als een gezin en ze erkennen elkaar als broers en zussen. Maar hier is Jezus zelf degene die zorgt voor de eenheid tussen de tafelgenoten. Hij nodigt ze niet alleen uit aan tafel en leidt de maaltijd, maar Hij geeft zichzelf, als voedsel dat allen deel geeft aan hetzelfde Leven. “Mijn vlees is echt voedsel, mijn bloed is echte drank. Wie mijn vlees eet en mijn bloed drinkt, blijft met Mij verbonden en Ik met hem.” (Joh 6,55-56)
Jezus’ aanwezigheid vindt zijn hoogtepunt in de eucharistie, waarin de gelovigen verbonden zijn met Christus in zijn doorgang van dood naar leven.
Centraal bij de ontmoetingen in Taizé staat de link tussen een diepe spirituele ervaring en een creatief openstaan naar de wereld. De ontmoetingen spitsen zich al jarenlang toe op het thema ‘innerlijk leven en solidariteit tussen mensen’. En naar dát christendom moet men op zoek gaan, want hoe meer men een mens van gebed wordt, hoe verantwoordelijker men zich gaat voelen.
Als je bidt, dring je verder door in het mysterie van de Vader, in de kracht van de heilige Geest, rondom een Gezicht dat elk mensengezicht weerspiegelt, en dat ons uiteindelijk d dienstbaar maakt aan elk mensengezicht.
De levensgeloften
Na een voorbereidingstijd legt een nieuwe broeder zijn levensgeloften af in de gemeenschap. Dan worden de volgende woorden uitgesproken:
“Zorg ervoor dat je innerlijk leven je er niet triest uit laat zien. Zalf je hoofd en was je gezicht, opdat alleen je Vader in het verborgene de bedoeling van je hart kent. Wil je met je broeders leven in gemeenschap van materiële en van geestelijke goederen, en daarbij je hart geheel openstellen? Wil je, om meer beschikbaar te zijn in de dienst met je broeders en om je onverdeeld aan Christus’ liefde te schenken, in celibaat leven? Moge deze ring het teken zijn van onze trouw in de Heer.”
Bron : www.taize.fr/nl_rubrique460.html
Zo zegt de HEERE: U mag u de weg van de heidenvolken niet aanleren, want de gebruiken van die volken zijn onzinnig: het is immers een stuk hout, iemand heeft het uit het bos gekapt, vakwerk met de bijl. Met zilver en met goud maken ze het mooi, met spijkers en met hamers zetten ze het vast, zodat het niet kan wiebelen. Ze zijn als een vogelverschrikker op een komkommerveld, want spreken kunnen ze niet. Ze moeten helemaal gedragen worden, want ze kunnen geen stap verzetten. Wees niet bevreesd voor hen, want kwaad kunnen ze niet doen, maar ook goeddoen is er bij hen niet bij. (HSV-vertaling)
Dit zegt de HEER: Volg andere volken niet na. De gebruiken van die volken zijn niets waard. Ze hakken een stuk hout in het bos, een ambachtsman bewerkt het met zijn beitel, verfraait het met zilver en goud. Ze spijkeren het vast, dan valt het niet om. Het is net een vogelverschrikker, neergezet in een komkommerveld. Het kan niet spreken en moet worden gedragen, want zelf kan het geen stap verzetten. Heb voor beelden geen ontzag, kwaad doen ze niet, en goed nog minder.’ (NBV-vertaling)
Arglistig is het hart, meer dan enig ding, ja, dodelijk is het, wie zal het kennen? (Statenvertaling)Wie kent het hart van een mens? Het is zo onbetrouwbaar, het is ongeneeslijk ziek. (Groot Nieuws Bijbel)
Taizé
Wat ik kom zoeken in Taizé? Ik zou zeggen een soort zelftest met wat ik ten diepste geloof, namelijk dat wat men religie noemt te maken heeft met goedheid. Wij zijn dat wat vergeten, vooral in sommige christelijke tradities. Ik bedoel dat men geneigd is religie te vernauwen tot een gesloten systeem waar schuld en kwaad centraal staan. Natuurlijk onderschat ik dit probleem niet. Ik ben er immers tientallen jaren intensief mee bezig geweest. Maar ik heb er als het ware behoefte aan om aan te tonen dat goedheid uiteindelijk sterker is dan het kwade, zelfs het meest afschuwelijke. En als religies een zin hebben, dan bestaat die eruit dat de diepe kern van goedheid in de mens aangeboord wordt waardoor deze vrij baan krijgt. Het goede in de mens is veel wezenlijker en sterker dan het meest verderfelijke kwaad.
Deze ideeën staan lijnrecht tegenover de bijbelse overtuigingen van het Christendom. Het Christendom leert ons dat vrede aan ons moet worden verleend; het is een geschenk van God. Je eigen zelf verkennen en onderzoeken kan nooit vrede brengen omdat het binnenste van ons allen gevuld is met chaos en onrust; apart van God bevatten onze harten een bedrieglijke duisternis die niet gekend kan worden.Bron : http://www.allaboutspirituality.org/dutch/elan-vital.htm
En gij zult niemand uw vader noemen op de aarde, want Eén is uw Vader, namelijk Die in de hemelen is.Christus heeft dus verboden om iemand (de Paus, katholieke priesters) vader te noemen.
Op woensdag 17 augustus 2005 sprak de paus over de dood van frčre Roger –de oprichter van Taizé- aan het eind van de algemene audiëntie te Castelgandolfo: “Aan het eind van deze brief schrijft hij(frere Roger) dat hij zo spoedig mogelijk naar Rome zou willen komen om me te ontmoeten en om me te vertellen dat “onze gemeenschap van Taizé graag samen met de Heilige Vader op weg wil gaan”. En met eigen hand schrijft hij: “Heilige Vader, ik verzeker u dat ik mij diep met u verbonden voel.”
En Hij nam brood en nadat Hij gedankt had, brak Hij het en gaf het aan hen met de woorden: Dit is Mijn lichaam, dat voor u gegeven wordt. Doe dat tot Mijn gedachtenis. Evenzo nam Hij ook de drinkbeker na het gebruiken van de maaltijd en zei: Deze drinkbeker is het nieuwe verbond in Mijn bloed, dat voor u vergoten wordt. (HSV-vertaling)
Het avondmaal werd door Jezus ingesteld tot gedachtenis van Zijn offer en tot gedachtenis van het nieuwe verbond dat God met de mensen heeft gesloten door Jezus Christus. 1 Korintiërs 11:26 Want zo dikwijls gij dit brood eet en de beker drinkt, verkondigt gij de dood des Heren, totdat Hij komt.
Eucharistie in vergelijking met Heilig Avondmaal
Het Heilig Avondmaal in de meeste protestante kerken wordt minder frequent gevierd: van eenmaal per week tot slechts enkele malen per jaar. In de Katholieke kerk wordt de eucharisatie elke week gehouden. Ook is het in protestante Kerken van belang dat het Heilig Avondmaal wordt gevierd in het midden van een (plaatselijke) gemeente. Het is dus niet mogelijk om het Avondmaal in een andere setting te vieren dan in een kerkdienst, iets wat in rooms-katholieke kring wel gebeurt (bijvoorbeeld tijdens katholieke toogdagen).
Een belangrijk verschil tussen de Katholieke Kerk enerzijds en de meeste protestante kerken anderzijds ligt in de interpretatie van wat er gebeurt met het brood en de wijn. Volgens de katholieke en orthodoxe leer worden het brood en de wijn, die in de kerk tijdens de eucharistie worden geconsacreerd, daadwerkelijk Lichaam en Bloed van Christus (transsubstantiatie). Katholieken en orthodoxen geloven dat in de Goddelijke Liturgie of ook wel het Heilig Misoffer de hogepriester Jezus Christus, die zichzelf aan het kruis offerde tot vergeving van de zonden van de mensheid, met zijn Lichaam, Bloed, ziel en Godheid onder de schijnbare gedaanten van brood en wijn aanwezig is. De Mis is dus de offerviering, de hernieuwing van het kruisoffer, en een en hetzelfde offer als dat van Calvarië.
Binnen de Lutherse gemeenschap gaat men uit van de leer der consubstantiatie. Volgens andere protestantse kerkgenootschappen zijn het brood en de wijn echter louter symbolen.
Het was vooral Zwingli die in de tijd van de Reformatie dit symboolkarakter benadrukte, meer dan Calvijn, die wel uitging van de 'werkelijke aanwezigheid' van Christus tijdens de viering onder de tekenen van brood en wijn (die niet veranderd worden) en in de gelovigen zelf.
Bron : http://nl.wikipedia.org/wiki/Eucharistie
Jezus zeide tot hem: Ik ben de Weg, en de Waarheid, en Leven. Niemand komt tot den Vader, dan door Mij. (Statenvertaling)God is de enige weg tot behoud en we geloven, dat de Here Jezus voor onze zonden is gestoven om zo bij God te kunnen komen. Niemand komt tot God dan door Jezus!
In Taizé vind je broeders die samen bidden en werken terwijl ze een heel verschillende en soms tegengestelde religieuze, etnische, culturele en taalkundige herkomst hebben. Taizé is voor alle godsdiensten.
Vrede laat Ik u, mijn vrede geef Ik u; niet gelijk de wereld die geeft, geef Ik hem u. Uw hart worde niet ontroerd of versaagd. (NBG-vertaling)Vrede laat ik bij jullie achter; mijn vrede geef ik jullie, een andere vrede dan de wereld geeft. Maak je niet ongerust en wees niet bang. (Groot Nieuws Bijbel)
Deze ideeën staan lijnrecht tegenover de bijbelse overtuigingen van het Christendom. Het Christendom leert ons dat vrede aan ons moet worden verleend; het is een geschenk van God. Je eigen zelf verkennen en onderzoeken kan nooit vrede brengen omdat het binnenste van ons allen gevuld is met chaos en onrust; apart van God bevatten onze harten een bedrieglijke duisternis die niet gekend kan worden. Alleen door een correcte positie onder God in te nemen kan een mens vrede vinden. Door geloof in het volbrachte werk van Christus kunnen we een intieme gemeenschap met God hebben. Deze vereniging is de bron van ware vrede omdat de zonden die ons van God afscheidden zijn schoon gewassen.Bron : http://www.allaboutspirituality.org/dutch/elan-vital.htm
Want wat een mens over God kan weten is hun bekend omdat God het aan hen kenbaar heeft gemaakt. Zijn onzichtbare eigenschappen zijn vanaf de schepping van de wereld zichtbaar in zijn werken, zijn eeuwige kracht en goddelijkheid zijn voor het verstand waarneembaar. Er is niets waardoor zij te verontschuldigen zijn, want hoewel ze God kennen, hebben ze hem niet de eer en de dank gebracht die hem toekomen. Hun overpeinzingen zijn volkomen zinloos en hun onverstandig hart is verduisterd. Terwijl ze beweren wijs te zijn, zijn ze dwaas en hebben ze de majesteit van de onvergankelijke God ingewisseld voor beelden van vergankelijke mensen, vogels, lopende en kruipende dieren. Daarom heeft God hen in hun lage begeerten uitgeleverd aan zedeloosheid, waarmee ze hun lichaam onteren. Ze hebben de waarheid over God ingewisseld voor de leugen; ze vereren en aanbidden het geschapene in plaats van de schepper, die moet worden geprezen tot in eeuwigheid. Amen. (NBV-vertaling)In de bijbel heet occultisme vaak ‘afgoderij’. Dit bijbelgedeelte laat zien dat die afgoderij steeds voortkomt uit een door trots en misleiding verziekte geest; die geest verkiest duistere praktijken boven God, aanbidt de schepping in plaats van de Schepper, en vervalt in lichamelijke onreinheid in plaats van het ‘goddelijke’ te vinden. Deze vier zaken zijn nog steeds kenmerkend voor het occulte.
Bron : "God speelt geen enkele rol in mijn leven. Hij is de regisseur" van Wilkin van de Kamp, blz.
Bij Taizé wordt gebruikt gemaakt van Iconen. Iconen ondersteunen de schoonheid van het gebed. Zij zijn als vensters die openstaan op de werkelijkheid van Gods koninkrijk en die haar toegankelijk maken in ons gebed hier op aarde. Zij nodigen uit tot onze eigen ‘transfiguratie’, omvorming. Ook al is een icoon een afbeelding, zij is niet alleen maar een afbeelding of een versiering. Zij is het symbool van de incarnatie. Zoals het Woord zich tot onze oren richt, stelt een icoon de geestelijke boodschap aan onze ogen voor.
Beelden of iconen mogen wij niet aanbidden. Het vereren van beelden is het aanbidden van boze geesten. Wanneer heidenen, Katholieken, of leden van Orthodoxe of Koptische kerken beelden of iconen vereren, zijn zij eigenlijk, volgens het woord van God, boze geesten aan het aanbidden.
Bron : Roy Davison
Er is niemand rechtvaardig, ook niet één, er is niemand die verstandig is, er is niemand die God zoekt. Allen zijn zij afgedwaald, samen zijn zij nutteloos geworden. Er is niemand die goeddoet, er is er zelfs niet één. Hun keel is een open graf, met hun tong plegen zij bedrog, addergif is onder hun lippen. Hun mond is vol vervloeking en bitterheid, hun voeten zijn snel om bloed te vergieten. Vernieling en ellende is op hun wegen, en de weg van de vrede hebben zij niet gekend. De vreze Gods staat hun niet voor ogen. Wij weten nu dat alles wat de wet zegt, zij dat spreekt tot hen die onder de wet zijn, opdat elke mond gestopt wordt en de hele wereld doemwaardig wordt voor God. Daarom zal uit werken van de wet geen vlees voor Hem gerechtvaardigd worden. Door de wet is immers kennis van zonde. Rechtvaardiging door het geloof. Maar nu is zonder de wet gerechtigheid van God geopenbaard, waarvan door de wet en de profeten is getuigd: namelijk gerechtigheid van God door het geloof in Jezus Christus, tot allen en over allen die geloven, want er is geen onderscheid. Want allen hebben gezondigd en missen de heerlijkheid van God, en worden om niet gerechtvaardigd door Zijn genade, door de verlossing in Christus Jezus. Hem heeft God openlijk aangewezen als middel tot verzoening, door het geloof in Zijn bloed. Dit was om Zijn gerechtigheid te bewijzen vanwege het voorbij laten gaan van de zonden die eertijds hadden plaatsgevonden onder de verdraagzaamheid van God. Hij deed dit om Zijn rechtvaardigheid te bewijzen nu in deze tijd, zodat Hijzelf rechtvaardig is én rechtvaardigt diegene die uit het geloof in Jezus is. Waar is dan de roem? Hij is uitgesloten. Door welke wet? Van de werken? Nee, maar door de wet van het geloof. Wij komen dus tot de slotsom dat de mens door het geloof gerechtvaardigd wordt zonder werken van de wet. Of is God alleen de God van Joden? En niet ook van heidenen? Ja, ook van heidenen. Het is toch immers één en dezelfde God, Die besnedenen rechtvaardigen zal uit het geloof en onbesnedenen door het geloof. (HSV-vertaling)
God zegt hiermee, dat alle mensen zondaars zijn. De mens zal niet van nature God zoeken.
Om deze reden moet u, geliefde broeders en zusters, u verre houden van afgodendienst. Wat wil ik met dit alles zeggen? Dat offervlees een bijzondere betekenis heeft? Of dat afgoden echt bestaan? Dat niet, maar wel dat heidenen aan demonen offeren en niet aan God, en ik wil niet dat u één wordt met demonen. (NBV-vertaling)Beelden of iconen mogen wij niet aanbidden. Het vereren van beelden is het aanbidden van boze geesten. Wanneer heidenen, Katholieken, of leden van Orthodoxe of Koptische kerken beelden of iconen vereren, zijn zij eigenlijk, volgens het woord van God, boze geesten aan het aanbidden.Bron : Roy Davison
Leg dan af alle slechtheid, alle bedrog, huichelarij, afgunst en alle kwaadsprekerij. En verlang vurig, als pasgeboren kinderen, naar de zuivere melk van het Woord, opdat u daardoor mag opgroeien, indien u tenminste geproefd hebt dat de Heere goedertieren is, en kom naar Hem toe als naar een levende steen, die wel door de mensen verworpen is, maar bij God uitverkoren en kostbaar, dan wordt u ook zelf, als levende stenen, gebouwd tot een geestelijk huis, tot een heilig priesterschap, om geestelijke offers te brengen, die God welgevallig zijn door Jezus Christus. Daarom staat er in de Schrift: Zie, Ik leg in Sion een hoeksteen die uitverkoren en kostbaar is; en: Wie in Hem gelooft, zal niet beschaamd worden. Voor u dan, die gelooft, is Hij kostbaar; maar voor de ongehoorzamen geldt: De steen die de bouwers verworpen hebben, die is de hoeksteen geworden, en een steen des aanstoots en een struikelblok; voor hen namelijk die zich aan het Woord stoten, door ongehoorzaam te zijn, waartoe zij ook bestemd zijn. Maar u bent een uitverkoren geslacht, een koninklijk priesterschap, een heilig volk, een volk dat God Zich tot Zijn eigendom maakte; opdat u de deugden zou verkondigen van Hem Die u uit de duisternis geroepen heeft tot Zijn wonderbaar licht, u, die voorheen geen volk was, maar nu Gods volk bent; u, die zonder ontferming was, maar nu in ontferming aangenomen bent. (HSV-vertaling)
De gemeente van Christus een koninklijk priesterschap. Priesters, dat zijn we! Petrus gebruikt allerlei voorbeelden om duidelijk te maken wat het betekent om wederomgeboren te zijn.
Voorbeeld 1
Je gaat zo, schrijft hij, net als een klein kind verlangen naar voedsel, naar geestelijke groei.
Voorbeeld 2
Je lijkt ook opeen steen die wordt gebruikt voor de bouw van een huis, een geestelijk huis, een tempel, waarvan Jezus de hoeksteen is. Op Hem rust het hele gebouw! De Farizee?n en Schriftgeleerden hebben deze steen wel aan de kant gegooid, ze hebben Jezus gekruisigd. Maar de grote Aannemer heeft hem opgepakt: God heeft Jezus gemaakt tot een hoeksteen!
Voorbeeld 3
Nu Petrus het heeft over dat geestelijk huis, die tempel voor God, ziet hij de gelovigen daarin als priesters rondlopen. Priesters, dat zijn we, schrijft hij! Een volk van priesters! In Israël werd een enkeling geroepen om koning of priester te zijn. Maar zij die Christus volgen, de Gezalfde, zijn het allemaal: koningen, priesters, profeten! Door de olie van de Geest toegewijd aan Christus en Zijn dienst.
Priesters
Priesters, dat zijn we! En de offers? Moeten we dieren slachten of wierook branden? Nee, dat is voorbij! Onze offers zijn lof-offers, geestelijke offers. Wij offeren onze lofprijzing, wij offeren onze woorden en onze werken. Wij offeren onze liefde, onze aandacht voor mensen, onze bewogenheid met deze wereld, onze helpende handen, ons sprekend getuigenis. Zo gaan wij als priesters rond in deze wereld. Uit de tunnel van de zonde, is het wonderlijke licht van Gods genade aangekomen: priesters van God!
Bron : "Gaandeweg Hem tegemoet" van A.F. Troost, bijbels dagboek, 12 december
En wie van de mensen overgebleven waren, die niet gedood waren door deze plagen, bekeerden zich toch niet van de werken hunner handen, om de boze geesten niet (meer) te aanbidden en de gouden, zilveren, koperen, stenen en houten afgoden, die niet kunnen zien, noch horen of gaan; (NBG-vertaling)Beelden of iconen mogen wij niet aanbidden. Het vereren van beelden is het aanbidden van boze geesten. Wanneer heidenen, Katholieken, of leden van Orthodoxe of Koptische kerken beelden of iconen vereren, zijn zij eigenlijk, volgens het woord van God, boze geesten aan het aanbidden.
Bijbeltekst toevoegen
Terug
Versie december 2009
