Niet-Bijbelse bronnen over Jezus

De Bijbel is op zichzelf al genoeg bewijs voor het bestaan van Jezus. Er is geen enkele reden om aan te nemen dat het geen betrouwbare historische bron is. Op vele punten blijkt dat de Bijbel inderdaad de geschiedenis betrouwbaar heeft doorgegeven. Maar het unieke is dat er ook andere bronnen zijn die iets over Jezus zeggen. Deze bronnen zijn, in tegenstelling tot het Nieuwe Testament, niet door Jezus´ volgelingen geschreven. Over Mozes en Mohammed bestaan er alleen bronnen die door hun volgelingen zijn geschreven. We weten niet of ze echt hebben bestaan. We kunnen alleen afgaan op het getuigenis van hun volgelingen.

Josephus

Josephus is een bekende joodse historicus die aan het einde van de eerste eeuw verschillende werken schreef. Hij schreef dus niet veel jaar na Jezus. Vooral het werk Joodse Oudheden is interessant omdat hij daarin schrijft over Johannes de Doper en Jezus.

‘Nu dachten sommige mensen dat de vernietiging van Herodes’ leger Gods rechtvaardige straf was voor wat hij met Johannes, genaamd de Doper, had gedaan. Want Herodes liet hem ombrengen, hoewel hij een goed mens was. Johannes had mensen opgedragen om deugdzaam te leven (zowel in rechtvaardigheid jegens elkaar als in vroomheid jegens God) en zich te laten dopen…  De mensen schaarden zich om hem heen, want zij waren diep getroffen door zijn woorden. Herodes was echter bang dat de grote invloed die Johannes had op de mensen hen onder zijn macht zou brengen en hen zou aanzetten tot een opstand… Zo werd Johannes vanwege Herodes’ achterdocht als gevangene naar het kasteel te Machaerus gezonden en werd daar ter dood gebracht.’ Joodse Oudheden 18:5 (vgl. Marcus 6:14-29)

Naast de Bijbel is Josephus de enige bron voor Johannes de Doper. Hij is de profeet die voor Jezus uit ging om de mensen voor te bereiden. Josephus schrijft ook over Jezus:

‘Nu was er rond die tijd een wijs man, genaamd Jezus [als het tenminste gepast is om hem een man te noemen]. Want hij deed wonderbare dingen en was een leraar van mensen die graag de waarheid aannemen. Vele joden en ook vele heidenen werden door hem aangetrokken. [Deze man was Christus]. En toen Pilatus hem, op aanraden van de belangrijkste leiders uit ons midden, had veroordeeld tot het kruis, lieten degenen die hem in het begin lief hadden gehad, hem niet in de steek.  [Want op de derde dag verscheen hij weer levend aan, zoals de profeten van God deze en talloze andere wonderlijke dingen over hem hadden voorzegd.] En de groepering der Christenen, zo genoemd naar hem, bestaat tot op de dag van vandaag.’ Joodse Oudheden 18:3

De tekst die tussen […] staat acht men niet helemaal betrouwbaar. Het ligt wel erg dicht bij de christelijke belijdenis. Onderzoekers vragen zich af of Josephus dit wel geschreven zou hebben, aangezien hij zelf niet in Jezus geloofde.  De rest van de tekst is echter zonder twijfel door Josephus geschreven, en zegt ons genoeg over Jezus. Hij leefde inderdaad en trok vele joden en heidenen (niet-joden) aan met zijn boodschap en wonderen. Uiteindelijk werd Jezus door Pilatus gekruisigd. Josephus vermeldt verder nog de steniging van Jakobus, de broer van Jezus (zie ook Matteüs 13:55). Dit vond plaats rond het jaar 63 na Christus. De tekst van Josephus is van veel waarde omdat het omstreeks dezelfde tijd is geschreven als de Evangeliën. Het toont ons dat de Evangeliën betrouwbaar zijn.

Tacitus

In zijn werk Annales heeft Tacitus het over christenen. De grondlegger van deze groepering identificeert hij als Christus. Tacitus is een Romeinse historicus die de Annales schreef in 116 na Christus. Hij schreef dus ongeveer 80 jaar na Jezus.

‘Om het gerucht de kop in te drukken, beschuldigde Nero een groep mensen, verafschuwd wegens hun boosaardigheden, die de menigte als christenen aanduidde, en strafte hen op de meest wrede manier.  Christus, de grondlegger van de groepering, had de doodstraf gekregen tijdens de regering van Tiberius, en was veroordeeld door Pontius Pilatus, waardoor het verderfelijke bijgeloof voor even tot staan werd gebracht, waarna het echter opnieuw tot bloei kwam, niet alleen in Judea, waar die ziekte ontstaan was, maar ook in de hoofdstad zelf, waar alle verschrikkelijke en schandelijke dingen die in de wereld voorkomen, samenkomen en aanhangers vinden.’ Annales, 15, 44

Tacitus erkent dat christenen Jezus volgen, die onder Pontius Pilatus veroordeeld werd. Dat dit niet het einde van het christelijke geloof betekende kunnen we ook in de Bijbel lezen. Na Jezus opstanding en Hemelvaart begon het geloof zich inderdaad over de hele wereld te verspreiden.

Tegelijkertijd maakt dit stuk ons duidelijk dat christenen het niet makkelijk hadden in het Romeinse Rijk. In de begintijd van het christendom waren de christenen een minderheid die vaak vervolgd werd door de regering. Het was absoluut niet makkelijk om openlijk voor je christelijke geloof uit te komen. Toch deden velen dit, omdat ze wisten dat het de waarheid was.

Suetonius

Suetonius is minder bekend dan Josephus en Tacitus, maar ook in zijn werk vinden we informatie over Jezus. Hij vertelt dat keizer Claudius (41-54) de joden uit Rome liet verdrijven omdat zij, op instigatie van een zeker ‘Chrestos’ onruststokers waren. Deze mededeling kan erop slaan dat er onder de joden in Rome in verband met een daarin binnendringende verkondiging van christenen dat Jezus de ‘Chrestos’, d.w.z. de Christus is, grote onrust was ontstaan. De keizer zag dit wellicht als een bedreiging voor de orde in Rome.

Plinius de Jongere

Plinius de Jongere was bevriend met de Romeinse keizer Trajanus. Tijdens zijn regering schreven zij brieven naar elkaar. In een fragment uit een brief van Plinius, gedateerd op omstreeks 111 na Christus, staat een uitspraak over christenen:

Zij [de christenen die terechtgesteld zouden worden voor hun geloof] hebben ook verklaard dat hun hele schuld of overtreding slechts hierin bestond: zij waren regelmatig voor de dageraad op een vaste dag bij elkaar gekomen om afwisselend verzen voor elkaar te zingen, ter ere van Christus als aan een god, en ook zich onder ede aan elkaar te verbinden, niet met enig misdadig doel, maar om zich te onthouden van diefstal, roof of overspel…

Het is duidelijk dat deze schrijver geen volgeling van Jezus was. Toch is wat hij opschreef in overeenstemming met het Nieuwe Testament. Opmerkelijk is ook dat hij heeft opgeschreven dat christenen Jezus als God aanbidden. Natuurlijk kent hij niet de betekenis hiervan, maar het maakt wel duidelijk dat Jezus niet slechts als mens werd gezien. Ook dit sluit aan bij het Nieuwe Testament.

Wat is dit waard?

Deze vier mensen hadden niets met het christelijke geloof en waren zeker geen volgelingen van Jezus. Toch is wat zij schreven in overeenstemming met het Nieuwe Testament. De details die deze geschiedschrijvers noemen kloppen. Dit geeft ons extra middelen om de betrouwbaarheid van het Nieuwe Testament vast te stellen. Nogmaals, van zowel Mozes als Mohammed zijn er geen bronnen die niet door volgelingen zijn geschreven. Dat is dus een ontzettend groot verschil met Jezus. Er valt niet te controleren of de levens van deze twee mannen inderdaad betrouwbaar is opgeschreven. Naast Josephus, Tacitus, Suetonius en Plinius de Jongere zijn er natuurlijk ook nog de Apostolische- en Kervaders. Ook hun geschriften ondersteunen de betrouwbaarheid van het Nieuwe Testament. Maar omdat zij wel volgelingen van Jezus zijn hebben we hun geschriften niet meegenomen.

Kruisdood historische gebeurtenis

Er is geen enkele reden om aan de kruisdood van Jezus te twijfelen. Dit feit was immers aanstootgevend voor christenen. Hoe kon de Messias gekruisigd worden? We zien ook in de Bijbel dat de discipelen na de kruisdood in de war waren. Ze wisten niet goed wat ze moesten doen. Pas toen ze geconfronteerd werden met de opgestane Jezus kregen zij weer hoop en kracht om de boodschap van het Evangelie te verspreiden.

Bron : http://www.ontdekjezus.nl/bronnenjezus.html