Verschil verbondsvisie GKV en CGK

Op papier is er geen verschil tussen de verbondsbeschouwing van de GKV en de CGK. Beide kerken leren dat het genadeverbond is opgericht met de gelovigen en hun kinderen en dat aan hen allen de beloften van het verbond worden betekend en verzegeld door de doop, zoals die beloften in het doopsformulier worden omschreven.

De CGK leren dat het heil, zoals dat in de beloften van het verbond wordt toegezegd en geschonken, moet worden deelachtig gemaakt in de weg van wedergeboorte, bekering en geloof. De beloften moeten dus vervuld worden. Die vervulling wil de Heere geven in de weg van het gebed, zoals Psalm 81: 12 zo mooi zegt.

De GKV zijn ontstaan in de strijd tegen de leer van de veronderstelde wedergeboorte, zoals die in de Geref. Kerken in navolging van dr. A. Kuijper werd geleerd.  Die leer hield in dat je er van uit moest gaan dat gedoopte kinderen wedergeboren waren, tenzij bij het ouder worden het tegendeel zou blijken. Daartegenover stelden de GKV zo nadrukkelijk de vastheid van Gods beloften, dat zij de beloften en de vervulling van de beloften ongeveer lieten samen vallen: je hebt de belofte en dus heb je ook de vervulling van de belofte, want God meent wat Hij zegt. Hij kan niet liegen. Het gevaar van deze opvatting is, dat verbondskinderen eigenlijk automatisch beschouwd worden als kinderen van God, als gelovigen. Natuurlijk is dan ook bekering wel nodig, maar daarmee bedoelt men de dagelijkse bekering.

Nu die "stiefkinderen". Nee, die heeft God niet. Maar van nature is ook een verbondskind een "kind des toorns dat in het rijk van God niet kan komen tenzij het van nieuws geboren wordt" (zie het doopsformulier). En nu laat de Bijbel zien dat niet alle verbondskinderen wedergeboren worden. Ze hebben wel de belofte, maar krijgen niet de vervulling van de belofte. Je ziet dat al in het Oude Testament bij het volk Israël. Je ziet dat ook in het Nieuwe Testament waar de Heere Jezus spreekt over kinderen van het Koninkrijk -bondelingen dus- die buitengeworpen worden; ranken aan de Wijnstok, die afgehouwen en in het vuur geworpen worden; tien bruidsmeisjes van wie er 5 wijs en 5 dwaas zijn. enz. enz. In 1 Korinthiërs 10 wordt de verbondsgemeente vergeleken met het volk Israël. En lees dan ook eens Openbaring 3: 1-6 over de gemeente van Sardes, waarvan de Heere Jezus zegt: jullie hebben de naam dat je leeft, maar jullie zijn dood.

Het is een voorrecht een verbondskind te zijn. Er zijn machtige beloften waarop je vrijmoedig pleiten mag. Maar het is niet genoeg. Die beloften moeten vervuld worden door de Heilige Geest, Die toeëigent wat wij in Christus hebben.

Ds. J. Westerink