Wat zegt de Bijbel over dinosaurussen?
Het onderwerp van dinosaurussen in de Bijbel is een onderdeel van een groter debat dat binnen de Christelijke gemeenschap plaatsvindt over de leeftijd van de aarde, de correcte interpretatie van Genesis, en hoe het fysieke bewijs dat we om ons heen aantreffen geďnterpreteerd zou moeten worden. Zij die in een hogere leeftijd van de aarde geloven neigen het er over eens te zijn dat dinosaurussen niet in de Bijbel worden genoemd, omdat de dinosaurussen volgens hun paradigma al miljoenen jaren voordat de eerste mens de aarde bewandelde uitstierven. De mannen die de Bijbel schreven konden dus onmogelijk met eigen ogen levende dinosaurussen hebben gezien.
Komen dinosaurussen in de Bijbel voor?"
Zij die in een jongere aarde geloven hebben de neiging het er over eens te zijn dat dinosaurussen wel in de Bijbel worden vermeld, hoewel deze nooit specifiek het woord “dinosaurus” gebruikt. In plaats daarvan gebruikt de Bijbel het Hebreeuwse woord tanniyn . Tanniyn wordt in anderstalige Bijbels op verschillende manieren vertaald; soms als “zeemonster”, soms als “serpent”. De meest voorkomende vertaling is “draak”. De tanniyn lijkt een of ander reusachtig reptiel te zijn geweest. Deze wezens worden in het Oude Testament bijna dertig keer genoemd en worden zowel op het land als in het water aangetroffen.
Naast het feit dat deze reusachtige reptielen bijna dertig keer in algemene zin in het Oude Testament worden vermeld, beschrijft de Bijbel een aantal schepsels op een dusdanige manier dat sommige schriftgeleerden geloven dat de schrijvers het over dinosaurussen zouden kunnen hebben gehad. Behemoth wordt als de machtigste van al God’s wezens afgespiegeld, een reus wiens staart lijkt op een cederboom (Job 40:15 en verder). Sommige schriftgeleerden probeerden Behemoth als een olifant of als een nijlpaard aan te merken (zie bijvoorbeeld de Nieuwe Bijbel Vertaling). Anderen wijzen op het feit dat olifanten en nijlpaarden zeer dunne staarten hebben, die totaal niet vergeleken kunnen worden met een cederboom. Aan de andere kant hadden dinosaurussen zoals de Brachiosaurus en de Diplodocus enorme staarten die men wel gemakkelijk zou kunnen vergelijken met een cederboom.
Bijna elke beschaving uit de oudheid kent de een of andere kunstvorm die reusachtige reptielachtige wezens afbeeldt. Petrogliefen, artefacten en zelfs kleine kleifiguren die in Noord-Amerika zijn gevonden lijken op moderne afbeeldingen van dinosaurussen. Etsen in stenen in Zuid-Amerika vertonen mensen die op Diplodocus-achtige wezens rijden en, verbazingwekkend, afbeeldingen vertonen die lijken op Triceratops-, Pterodactylus- en Tyrannosaurus Rex-achtige wezens. Romeinse mozaďeken, aardewerk van de Maya’s en de stadsmuren van Babylon zijn allemaal getuigen van de menselijke fascinatie met deze wezens, die noch plaatsgebonden, noch cultuur-gebonden blijkt te zijn. Nuchtere verslagen zoals die in Marco Polo’s Il Milione vermengen zich met fantastische verhalen over schatten-verzamelende beesten. Er bestaan ook moderne meldingen van dergelijke waarnemingen hoewel deze gewoonlijk met een overweldigend scepticisme worden behandeld.
Naast de substantiële hoeveelheid antropologisch en historisch bewijs voor een gelijktijdig bestaan van dinosaurus en mens, bestaat er ook nog fysiek bewijs, zoals gefossileerde voetstappen van zowel dinosaurussen als mensen die samen werden aangetroffen op locaties in Noord-Amerika en West-Centraal Azië.
Wij geloven dat de dinosaurussen ergens na de Zondvloed uitstierven als gevolg van een combinatie van dramatische klimaatsveranderingen en het feit dat er onophoudelijk door de mens op hen werd gejaagd.
Bron : http://www.gotquestions.org/nederlands/dinosaurussen-Bijbel.html
