|
Waarom staat God natuurrampen toe, zoals aardbevingen, orkanen en tsunami’s?
Waarom staat God toe dat er aardbevingen, tornado’s, orkanen, tsunami’s, tyfonen, modderlawines en andere natuurrampen plaatsvinden? De tragedie van de tsunami in 2004 in Azië, de orkaan Katrina in 2005 in het Zuid-Oosten van de Verenigde Staten, en de modderlawines in 2006 in de Filipijnen hebben er toe geleid dat veel mensen de goedheid van God in twijfel trekken. Het is verontrustend dat natuurrampen vaak als “de hand van God” worden beschreven terwijl God niet de eer krijgt voor jaren, of decennia, of zelfs eeuwen gevuld met vredig weer. God schiep het hele universum en de natuurwetten (Genesis 1:1). De meeste natuurrampen zijn het gevolg van de werking van deze wetten. Orkanen, tyfonen en tornado’s zijn het gevolg van divergerende weerpatronen die botsen. Aardbevingen zijn het gevolg van verschuivingen in de structuur van de aardkorst. Een tsunami wordt veroorzaakt door een onderzeese aardbeving.
De Bijbel verkondigt dat Jezus Christus de hele natuur bijeen houdt (Kolossenzen 1:16-17). Kan God natuurrampen verhinderen? Absoluut! Beďnvloedt God nu en dan het weer? Jazeker, zie Deuteronomium 11:17 en Jakobus 5:17. Veroorzaakt God soms natuurrampen als een oordeel over de zonde? Jazeker, zie Numeri 16:30-34. Het boek Openbaring beschrijft vele gebeurtenissen die ongetwijfeld als natuurrampen kunnen worden beschreven (Openbaring hoofdstukken 6, 8 en 16). Is elke natuurramp een straf van God? Absoluut niet.
Net zoals God toestaat dat boosaardige mensen boosaardige daden uitvoeren, zo staat God ook toe dat de aarde de gevolgen laat zien die de zonde op de Schepping heeft gehad. Romeinen 8:19-21 vertelt ons: “De schepping ziet er reikhalzend naar uit dat openbaar wordt wie Gods kinderen zijn. Want de schepping is ten prooi aan zinloosheid, niet uit eigen wil, maar door hem die haar daaraan heeft onderworpen. Maar ze heeft hoop gekregen, omdat ook de schepping zelf zal worden bevrijd uit de slavernij van de vergankelijkheid en zal delen in de vrijheid en luister die Gods kinderen geschonken wordt”. De zondeval van de mensheid heeft voor alles gevolgen gehad, inclusief het universum dat wij bewonen. Alles in de Schepping is onderworpen aan “zinloosheid” en “vergankelijkheid”. De zonde is de uiteindelijke oorzaak van natuurrampen, net zoals de zonde de oorzaak is van dood, ziekte en lijden.
We zijn nu dus weer terug waar we begonnen zijn. We kunnen begrijpen waarom natuurrampen plaatsvinden. Wat we niet begrijpen is waarom God toestaat dat deze plaatsvinden. Waarom stond God toe dat de tsunami in Azië meer dan 225.000 mensen doodde? Waarom stond God toe dat orkaan Katrina de huizen verwoestte van honderdduizenden mensen? Wat we kunnen weten is het volgende... God is goed! Er hebben tijdens natuurrampen vele verbazingwekkende wonderen plaatsgevonden – en deze voorkwamen een nog groter aantal slachtoffers. Natuurrampen zorgen er voor dat miljoenen mensen hun prioriteiten in het leven nog eens opnieuw onder de loep nemen. Honderden miljoenen dollars aan hulp wordt verzonden naar de mensen die te lijden hebben. Christelijke bedieningen hebben de mogelijkheid om te helpen, te dienen, raad te geven, te bidden – en om mensen naar een reddend geloof in Christus te leiden! God kan, en zal, een groot goed voortbrengen uit vreselijke tragedies (Romeinen 8:28).
Bron : http://www.gotquestions.org/nederlands/God-natuurrampen.html Wie is er verantwoordelijk voor aardbevingen en hongersnoden?
De mens is niet direct schuldig aan natuurrampen. Maar betekent dat dan dat Gód daar rechtstreeks voor verantwoordelijk is?
Dat is niet waar. Hieronder worden drie punten genoemd die dit bevestigen:
1. De mens is de oorzaak
De meeste pijn en het grootste leed in de wereld wordt door slechte mensen veroorzaakt en niet door de natuur. Zelfs het leed dat door de meeste natuurrampen wordt veroorzaakt, kan worden verminderd of zelfs helemaal te niet gedaan als de mensen zo waren als God ze heeft geschapen. Neem bijvoorbeeld hongersnoden. Zou er ooit iemand sterven als ieder 'zijn naaste liefhad als zichzelf'? Er is meer dan genoeg voedsel in de wereld om iedereen te voeden. Maar honger ontstaat juist doordat de weinigen die al meer hebben dan nodig is, voedsel opslaan ten koste van degenen die minder hebben dan nodig om van rond te komen.
Zeven procent van de wereldbevolking bestaat uit Amerikanen, maar zij consumeren met zijn allen meer dan de helft van alle natuurlijke rijkdommen! De gemiddelde mens in de eerste wereld consumeert ongeveer net zoveel meer dan hij nodig heeft, als wat de bewoner van de derde wereld tekort komt. Bedenk ook eens hoeveel 'natuurlijk' kwaad zou kunnen worden voorkomen als er geen politieke oorlogen waren (de tragedie in Ethiopië is daar een goed voorbeeld van!), als er geen wapenwedloop was, als er een eerlijke verdeling van de natuurlijke rijkdommen van de aarde was, als mensen die daartoe de middelen hebben, eens wilden investeren in veiligheid en welvaart voor anderen. Zelfs de overstromingen in Bangladesh zijn hoofdzakelijk een indirect gevolg van menselijke onverschilligheid met betrekking tot ons milieu (bijv. het verzieken van de ozonlaag) en met betrekking tot de welvaart van het volk van Bangladesh (bijv. door na te laten hen te helpen met het bouwen van huizen die overstromingen kunnen doorstaan). Veel van het 'natuurlijk' kwaad komt op uit boosaaardige harten.
2. De mensen zijn onvolmaakt
Het zou weleens kunnen zijn dat een belangrijk deel van wat wij 'kwaad' noemen, gewoon het gevolg is van het feit dat alles wat God kon scheppen, in zeker opzicht beperkt is. Het feit dat wat God schept, minder is dan Hijzelf, brengt al beperkingen en onvolmaaktheden met zich mee. Elk geschapen ding moet bijvoorbeeld een beperkte verzameling eigenschappen hebben, wat de mogelijkheid van andere eigenschappen die daarmee op gespannen voet staan, uitsluit. Maar dit kan wel eens vervelende consequenties hebben:
- Het rotsblok waar je stevig op kunt staan, zal ook hard genoeg zijn om er je teen aan te bezeren.
- De lucht die je inademt, zal ook ijl genoeg zijn om jou er doorheen te laten vallen als je niet door een hard oppervlak ondersteund wordt.
- Het water dat je dorst lest, zal ook dicht genoeg zijn, zodat je er niet in kunt ademen, enzovoort.
De afhankelijkheid van de wereld die het mogelijk maakt voor redelijke, moreel verantwoordelijke schepselen daar te leven, werkt onder bepaalde omstandigheden in ons nadeel. En inderdaad: elke positieve eigenschap van alles wat geschapen is, is een potentiële negatieve eigenschap onder bepaalde omstandigheden. De beperkingen van de werkelijkheid lopen dus parallel met de grenzen van de werkelijkheid. Dat is niet direct inherent aan het kwaad. De dingen kunnen alleen op die manier bestaan. Als de menselijkheid niet in verval was geraakt, zouden we best tevreden zijn geweest met de beperkte en soms wat onplezierige aard van de dingen. Maar toch blijft er op zijn minst enig 'natuurlijk kwaad' over dat niet te wijten lijkt te zijn aan de beperkingen van de wereld of aan het feit dat mensen niet zo volmaakt liefhebben als waartoe ze geschapen waren. Misvormde baby's zijn bijvoorbeeld niet met een van deze twee oorzaken te verklaren.
3. Geestelijke machten en overheden
De menselijke vrije wil is niet de enige die geschapen is. Het universum wordt ook bewoond door ontelbare geestelijke, vrije wezens die geen lichaam hebben, tenminste niet in de gewone natuurkundige zin. De bijbelse term voor deze wezens is 'engelen' of 'demonen'. Dit zijn geen gevleugelde harpbespelers in het wit of duivels met rode horentjes en hooivorken. Er staat niets in de Bijbel wat in de richting van zulke onnozele gedachten wijst. Ze worden in de bijbel 'overheden' en 'machten' genoemd. Dat geeft veel meer de indruk van een 'geestelijke macht' dan van een lichamelijke aanwezigheid. Deze wezens hebben, net als wij, een persoonlijkheid en zijn vrij. En net als wij hebben sommigen van hen hun vrijheid gebruikt voor het kwade. Deze boosaardige geestelijke machten (demonen) zijn op het ogenblik in staat van oorlog met God en al het goede en de aarde is hun slagveld. Dit zijn wezens geweest die een vermogen tot liefde hadden dat zelfs ver uitsteeg boven dat van mensen. Maar hun vermogen om kwaad te doen was ook dienovereenkomstig veel groter.
Satan was eens 'Lucifer', de mooiste van al Gods schepselen. Hij had het grootste vermogen tot liefhebben. Maar nu is hij het pure en onverdunde kwaad. Hij is Hitler op een kosmische schaal! En zijn macht om invloed uit te oefenen is groot, evenals die van andere 'demonen'. De christelijke visie nu is dat de aarde dus letterlijk belegerd wordt door een macht van buitenaf. Er is een macht van louter kwaad die op het ogenblik alles en ieder op aarde aantast. De Schepper is niet langer de enige die invloed heeft. Dit is waarom de aarde aan de ene kant zo ongelooflijk mooi is, maar aan de andere kant zo ongelooflijk nachtmerrieachtig kan zijn. Wij leven, zowel individueel als collectief, midden in de botsing tussen goed en kwaad. De schoonheid van deze wereld kan er niet zijn door stom toeval, maar het kwaad kan er ook niet zijn door een goed ontwerp.
De aarde is een slagveld. We zitten, net als in de Tweede Wereldoorlog, gevangen in het kruisvuur van een kosmisch gevecht. Op slagvelden gebeuren er allerlei verschrikkelijke dingen. In zo'n situatie wordt elk voorwerp een potentieel wapen en iedereen een potentieel slachtoffer. Daarom zucht de hele kosmos in al haar delen, zegt de Schrift, en is zij in barensnood (1 Romeinen 8:22). Al het kwaad dat niet ver klaard kan worden met een beroep op de noodzakelijke beperkingen van de wereld of van de menselijke wil ten kwade, is te wijten is aan de wil van dit soort wezens. Uiteindelijk zijn we allemaal min of meer oorlogsslachtoffers.
Bron : "Brieven van een scepticus" van dr. G.A. Boyd, hoogleraar filosofie en theologie. |
