Opwekking
Opwekking is al tientallen jaren een belangrijke focus in de evangelische beweging. Voor sommigen is opwekking zelfs het doel om naar te streven. Vernieuwing van het geestelijke leven en verdieping van de relatie met God mogen zeker ons doel zijn. Wat we de laatste decennia echter zien, is dat opwekking als verschijnsel zélf het begeerde doel is geworden. Er zijn tal van profetische boodschappen gegeven die een grote eindtijdopwekking aankondigden, soms vergezeld van data en tijdpad. Prachtige toekomstscenario's werden geschilderd van een triomferende gemeente die de aarde vult. Gevoed door die verwachtingen ontstonden allerlei sensationele bewegingen en verschijnselen. Sommigen zien daarin een voorbode van de opwekking. Anderen zien in het morele en geestelijke verval in de kerk en in onze maatschappij juist aanwijzingen dat er oordelen voor de deur staan. Wat is Gods Woord tot ons in deze tijd?
Eindtijdopwekking
Er zijn een aantal misvattingen met betrekking tot opwekking die ons het Bijbelse zicht op Gods handelen kunnen ontnemen. Ten eerste is er de onterechte en overspannen verwachting van een grote eindtijdopwekking. Gods Geest werkt in en door de gemeente totdat alle volkeren het getuigenis van het Evangelie hebben ontvangen (Mattheüs 24:14). God kan dus ook tot het einde toe opwekking geven. Er is in de Bijbel echter geen enkele profetie te vinden die op een super eindtijdopwekking wijst. Integendeel! Gods Woord voorzegt juist afval. Paulus zegt nadrukkelijk dat wij voorafgaand aan de wederkomst van Christus een grote afval moeten verwachten (2 Thessalonicenzen 2:3). Hij wijst dat aan als een herkenningspunt in Gods heilsplan. Ook de Here Jezus noemt dit nadrukkelijk in Mattheüs 24:10-12.
Opwekking als doel
In de tweede plaats, is het wel juist om opwekking tot doel te maken? Het woord opwekking komt in de Bijbel zelf niet voor in de betekenis van een massale opleving. Als we de opwekkingen in de 18e en 19e eeuw bestuderen, krijgen we niet de indruk dat men gefixeerd was op het fenomeen ‘opwekking'. Wat kenmerkte deze opwekkingen? In de eerste plaats was er diep zondebesef en verbrokenheid. In de tweede plaats een nadruk op bekering en wedergeboorte. In de derde plaats de relatie met God, het werk van de Heilige Geest en heiliging. De focus was op de verlorenheid van de mens en de nood van de gemeente.
In onze tijd is de focus op opwekking, vaak met een nadruk op beleving en werving. Zondebesef en verbrokenheid zijn geen populaire onderwerpen en worden soms als psychologisch ongezonde ballast gezien. Verlorenheid wordt vaak ontkend. Heiliging wordt ervaren als een aanslag op de menselijke vrijheid. We voelen een behoefte aan opwekking, maar een besef van de ernst van de situatie ontbreekt.
Geest en oordeel
Een derde misvatting is dat opwekking Gods enige middel zou zijn om de gemeente te herstellen en dat oordeel geen optie is. Een machtig werk van de Geest en oordeel gaan in de Bijbel echter juist hand in hand. Dat is duidelijk in Mattheüs 3 waar Johannes de Doper het werk van de Messias beschrijft: ‘Hij zal u dopen met de Heilige Geest en met vuur.' Dit vers wordt vaak terecht in verband gebracht met opwekking, maar ten onrechte wordt hier veelal de suggestie gewekt dat ‘vuur' hier betekent vurigheid van geest, enthousiasme en kracht. Het woord ‘vuur' komt drie keer voor in deze passage en wijst heel duidelijk op oordeel en uitdelging van wat verkeerd is. Deze betekenis heeft het woord ‘vuur' bijna overal in het Nieuwe Testament. De doop met de Geest - Gods machtige aanwezigheid in Zijn gemeenten en Zijn kinderen - gaat vergezeld van zijn oordeel over zonde, de doop met vuur.
Bron : www.habakuk.nu, Hans Frinsel
|
